Τί δύναμη καὶ τί ὀμορφιὰ

Στὴ βραδινὴ προσευχή μου εἶδα χθές, ξαφνικά, τοῦτο ποὺ δὲν εἶχα ξαναδεῖ: ποιητὴν οὐρανοῦ καὶ γῆς ὁρατῶν τε πάντων... Ὥς ἐδῶ -εἶδα- μποροῦν νὰ ψάχνουν καὶ νὰ παλεύουν γιὰ τὴν «ἀλήθεια» τους ἡ φιλοσοφία ἤ ἡ ἐπιστήμη, μέσα στὸν πολυθαύμαστο κόσμο οὐρανοῦ καὶ γῆς, ὁρατῶν τε πάντων. Ἀπὸ ἐκεῖ καὶ πέρα, ἐκεῖνο ποὺ μὲ συνέχει ἐμένα καὶ μὲ συντηρεῖ εἶναι τὸ παραμικρὸ συμπλήρωμα καὶ ἀοράτων. Στὸν ποιητὴ καὶ τῶν δυὸ (τε ἄτονο) καὶ ὄχι μοναχὰ τοῦ ἑνός, κατευθύνεται ἡ προσευχή μου.

*****

Ἐγὼ καὶ Ἑαυτός. Ὑπάρχουν ἄνθρωποι πού, προχωρώντας σὲ βάθος μέσα τους, συναντοῦν τὸ τίποτα. Καὶ ὑπάρχουν ἄνθρωποι πού, προχωρώντας σὲ βάθος μέσα τους, συναντοῦν τὸ Θεό. Οἱ πρῶτοι σταματοῦν στὸ ἐγώ τους. Οἱ δεύτεροι προχωροῦν στὸν Ἑαυτό τους. Γνῶθι σαυτόν, τὸ ἔλεγε ὁ Σωκράτης.

                Ἄστραψε φῶς καὶ γνώρισεν ὁ νιὸς τὸν ἑαυτό του,

τὸ λέει ὁ Σολωμός.

*****

Καὶ νῦν, et nunc, σύνετε, intelligite, παιδεύθητε, erudimini... -προσέχετε περισσότερο τοὺς ἀνθρώπους (ὅταν ἀκολουθᾶτε ἀρχηγούς) καὶ λιγότερο τὶς ἰδέες ἤ τὶς ἰδεολογίες. Μὴν ξεγελιόσαστε. Δοκιμάστε γιὰ μιὰ φορὰ τὸ ἀδύνατο -διαφορετικὰ ἡ ζωὴ δὲν ἀξίζει- νὰ ἀποχτήσετε «πρῶτα» τὴ «στερνὴ γνώση» σας. Ἔτσι, γιὰ νὰ καταπατήσετε ἕνα κανόνα μονότονο. Μπὰς καὶ ἀλλάξει τὸ γούρι!

*****

Τί δύναμη καὶ τί ὀμορφιὰ ἔχουν τὰ πράματα ποὺ βγαίνουν μέσα ἀπὸ τὶς στεριὲς καὶ τὶς θάλασσες τοῦ τόπου μας -ὅποιου τόπου (γράφω γιὰ τὸ δικό μου)- ὁ γκέκας (τὸ σκυλί), ἡ μαύρη μαρίδα, ἡ ἐλιά, τὸ χράμι, ἕνα πιάτο ἀσπροράδικα μὲ θαλασσινὸ ἁλάτι (ἀφρίνα, τὸ λὲν στὴ Μάνη) καὶ λάδι τοῦ Μοριᾶ, τὸ σταυροκόπημα ἤ, στὴν κουβέντα, μιὰ γνήσια ἑλληνικὴ διατύπωση! Ὅλα στὸ ἴδιο ἐπίπεδο, σὲ μιὰ ποιοτικὴ γραμμή. Δίχως διαβαθμίσεις.

Ζήσιμος Λορεντζᾶτος