Ἡ στενοχώρια εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἀρρώστια

Παραπονιόμουν στὸν Ὅσιο Δαυὶδ γιὰ τὶς ἐλιὲς ποὺ ἔκοψε ἐκεῖνος ὁ ἀσεβὴς καὶ ἔλεγα: «Ἅγιε μου Δαυίδ, ἐγὼ τὰ ἄφησα ὅλα καὶ τώρα ἦρθα νὰ κοιτάξω τὶς δικές σου τὶς δουλειὲς σὲ τόσα κτήματα;». Ἀπὸ τὸ τέμπλο, παιδιά μου, ἀκούστηκε ἕνας κρότος μέρα μεσημέρι, δηλαδὴ φεύγει ἀπὸ τὸ τέμπλο, με συγχωρεῖτε, ἡ ἁγία του εἰκόνα καὶ στέκεται ἕνας καλόγερος στὴν βόρεια πύλη τοῦ Ἱεροῦ, ἐκεῖ ποὺ εἶναι ὁ Ταξιάρχης Μιχαήλ, καὶ λέεει: «Πάτερ μου, μὴ στενοχωριέσαι, διότι ἡ μεγαλύτερη ἀρρώστια γιὰ τὸν ἄνθρωπο εἶναι ἡ στενοχώρια». Καὶ ἔγινε ἀμέσως ἄφαντος μετὰ ἀπὸ αὐτὸ καὶ πῆγε στὴν θέση του (στὸ τέμπλο). Σᾶς τὸ διδάσκω, παιδιά μου, νὰ τὸ ξέρετε ἡ μεγαλύτερη ἀρρώστια γιὰ τὸν ἄνθρωπο εἶναι ἡ στενοχώρια».

Ἅγιος Ἰάκωβος Τσαλίκης