Τὸ ἐρημονήσι

Γειά σου Ἀπρίλη γειά σου Μάρτη

    καί πικρή Σαρακοστή

Βάζω πλώρη καί κατάρτι

    καί γυρεύω ἕνα νησί

    πού δέ βρίσκεται στό χάρτη

Τό κρατᾶνε στόν ἀέρα

    τέσσερα χρυσά πουλιά

Δέ γνωρίζεις ἐκεῖ πέρα

    οὔτε κλέφτη οὔτε φονιά

    οὔτε μάνα καί πατέρα

Τά λουλούδια μεγαλώνουν

    κάθε νύχτα τρεῖς ὀργιές

Τίς ἀκρογιαλιές ἰσκιώνουν

    καί τά δέντρα στίς πλαγιές

    σάν καβούρια σκαρφαλώνουν

Μές στῆς ἐρημιᾶς τ' ἀγέρι

    ὅλ' ἁγιάζουνε μεμιᾶς

Πιάνεις τοῦ Θεοῦ τό χέρι

    καί στά κύματα ἀκουμπᾶς

    σάν ἀγριοπεριστέρι

Γειά σας ἔχτρες γειά σας μίση

    καί γινάτι καθενός

Ἅμα βρεῖς τό ἐρημονήσι

    ὅλα τ' ἄλλα εἶναι καπνός

    Μία φορά νά τό 'χεις ζήσει.

Ὀδυσσέας Ἐλύτης