Ὁ Μικρός Πρίγκιπας (α)

Τότε εἶναι πού παρουσιάστηκε ἡ ἀλεποῦ.

– Καλημέρα, εἶπε ἡ ἀλεποῦ.

– Καλημέρα, ἀποκρίθηκε εὐγενικά ὁ μικρός πρίγκιπας καί γύρισε, μά δέν εἶδε τίποτα.

– Ἐδῶ εἶμαι, εἶπε μιὰ φωνή, κάτω ἀπό τή μηλιά…

– Ποιά εἶσαι; εἶπε ὁ μικρός πρίγκιπας. Μοῦ φαίνεσαι πολύ ὄμορφη…

– Εἶμαι μία ἀλεποῦ, εἶπε ἡ ἀλεποῦ.

– Ἔλα νά παίξεις μαζί μου, τῆς πρότεινε ὁ μικρός πρίγκιπας. Εἶμαι τόσο λυπημένος…

– Δέν μπορῶ νά παίξω μαζί σου, εἶπε ἡ ἀλεποῦ. Δέ μ’ ἔχουν ἡμερώσει.

– Ἀ! μέ συγχωρεῖς, ἔκανε ὁ μικρός πρίγκιπας.

Τό σκέφτηκε ὅμως καί πρόσθεσε:

– Τί πάει νά πεῖ «ἡμερώσει;»

– Ἐσύ δέν εἶσαι ἀπ’ ἐδῶ, εἶπε ἡ ἀλεποῦ, τί γυρεύεις;

– Γυρεύω τούς ἀνθρώπους, εἶπε ὁ μικρός πρίγκιπας. Τί πάει νά πεῖ «ἡμερώσει;»

– Οἱ ἄνθρωποι, εἶπε ἡ ἀλεποῦ, ἔχουν τουφέκια καί κυνηγοῦνε. Μεγάλος μπελάς! Ἀνατρέφουν ὅμως καί κότες. Αὐτό εἶναι τό μόνο τους ὄφελος. Κότες γυρεύεις;

– Ὄχι, εἶπε ὁ μικρός πρίγκιπας. Γυρεύω φίλους. Τί πάει νά πεῖ «ἡμερώσει;»

– Εἶναι κάτι πού παραμελήθηκε πολύ, εἶπε ἡ ἀλεποῦ. Σημαίνει «νά δημιουργεῖς δεσμούς…».

– Νά δημιουργεῖς δεσμούς;

– Βέβαια, εἶπε ἡ ἀλεποῦ. Γιά μένα, ἀκόμα δέν εἶσαι παρά ἕνα ἀγοράκι ἐντελῶς ὅμοιο μ’ ἄλλα ἑκατό χιλιάδες ἀγοράκια. Καί δέ σ’ ἔχω ἀνάγκη. Μήτε κι ἐσύ μ’ ἔχεις ἀνάγκη. Γιά σένα, δέν εἶμαι παρά μία ἀλεποῦ ὅμοια μ’ ἑκατό χιλιάδες ἀλεποῦδες. Ἄν ὅμως μέ ἡμερώσεις, ὁ ἕνας θά ἔχει τήν ἀνάγκη τοῦ ἄλλου. Γιά μένα ἐσύ θά εἶσαι μοναδικός στόν κόσμο. Γιά σένα ἐγώ θά εἶμαι μοναδική στόν κόσμο…

– Ἀρχίζω νά καταλαβαίνω, εἶπε ὁ μικρός πρίγκιπας. Ξέρω ἕνα λουλούδι… νομίζω πώς μέ ἡμέρωσε…

– Γίνεται, εἶπε ἡ ἀλεποῦ. Βλέπει κανείς στή Γῆ τόσα περίεργα πράματα…

– Ὤ! δέν εἶναι πάνω στή Γῆ, εἶπε ὁ μικρός πρίγκιπας.

Ἡ ἀλεποῦ φάνηκε πολύ παραξενεμένη:

– Πάνω σ’ ἄλλο πλανήτη;

– Ναί.

– Ἔχει κυνηγούς σ’ αὐτόν τόν πλανήτη:

– Ὄχι.

– Πολύ ἐνδιαφέρον αὐτό. Καί κότες;

– Ὄχι.

Ξαναγύρισε ὅμως στήν ἰδέα της:

– Ἡ ζωή μου εἶναι μονότονη. Κυνηγάω τίς κότες, οἱ ἄνθρωποι κυνηγοῦν ἐμένα. Ὅλες οἱ κότες μοιάζουν, κι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι μοιάζουν. Γι’ αὐτό λοιπόν βαριέμαι κάπως. Ἄν μέ ἡμερώσεις ὅμως, ἡ ζωή μου θά εἶναι σάν ἡλιόλουστη. Θά γνωρίσω ἕναν κρότο ἀπό πατήματα πού θά εἶναι διαφορετικός ἀπ’ ὅλους τούς ἄλλους. Τ’ ἄλλα πατήματα μέ κάνουν νά χώνωμαι κάτω ἀπ’ τή γῆ. Τό δικό σου θά μέ κάνει νά βγαίνω ἔξω ἀπ’ τή φωλιά μου, σά μιὰ μουσική. Κι ὕστερα κοίτα! Βλέπεις ἐκεῖ κάτω τά χωράφια μέ τό στάρι; Ἐγώ δέν τρώω ψωμί. Τό στάρι ἐμένα μοῦ εἶναι ἄχρηστο. Τά χωράφια μέ τό στάρι δέ μοῦ θυμίζουν τίποτα. Κι αὐτό, εἶναι κρίμα! Ἐσύ ὅμως ἔχεις μαλλιά μέ χρῶμα χρυσαφένιο. Θά εἶναι λοιπόν θαυμάσια ὅταν θά μ’ ἔχεις ἡμερώσει! Τό στάρι, πού εἶναι χρυσαφένιο, θά μέ κάνει νά σέ θυμᾶμαι. Καί θά μ’ ἀρέσει ν’ ἀκούω τόν ἄνεμο μέσα στά στάχυα …

Σώπασε ἡ ἀλεποῦ καί κοίταξε πολλή ὥρα τό μικρό πρίγκιπα.

– Σέ παρακαλῶ… ἡμέρωσέ με, τοῦ εἶπε!

– Θέλω βέβαια, τῆς ἀποκρίθηκε ὁ μικρός πρίγκιπας, μά δέν μέ παίρνει ὁ καιρός. Ἔχω ν’ ἀνακαλύψω φίλους καί πολλά πράματα νά γνωρίσω.

– Δέ γνωρίζει κανείς παρά τά πράματα πού ἡμερώνει, εἶπε ἡ ἀλεποῦ. Οἱ ἄνθρωποι δέν ἔχουν πιά καιρό νά γνωρίσουν τίποτα. Τ’ ἀγοράζουν ὅλα ἕτοιμα στά ἐμπορικά. Καθώς ὅμως δέν ὑπάρχουν ἐμπορικά πού πουλᾶνε φίλους, οἱ ἄνθρωποι δέν ἔχουν πιά φίλους. Ἄν θές ἕνα φίλο, ἡμέρωσέ με!

– Τί πρέπει νά κάνω; εἶπε ὁ μικρός πρίγκιπας.

– Πρέπει νά ἔχεις μεγάλη ὑπομονή, ἀποκρίθηκε ἡ ἀλεποῦ. Θά καθίσεις πρῶτα κάπως μακριά μου, ἔτσι στό χορτάρι. Ἐγώ θά σέ κοιτάζω μέ τήν ἄκρη τοῦ ματιοῦ μου κι ἐσύ δέ θά λές τίποτα. Τά λόγια εἶναι πού κάνουν τίς παρεξηγήσεις. Ἀλλά, κάθε μέρα, θά μπορεῖς νά κάθεσαι λιγάκι πιό κοντά…

Antoine de Saint-Exupéry