Ἐπανάσταση καί μετάνοια

Πιστεύω ὅτι ὅταν κανείς ἀγωνίζεται γιά τά πολιτικά (χωρίς νά τό ἀπορρίπτω, δεδομένου ὅτι κι ἐγώ ἔκανα πορεῖες στούς δρόμους), ὁ ἀγώνας εἶναι γιά ν' ἀλλάξουμε τύραννο, ἄνθρωπο δυνάστη στό κεφάλι μας. Ἡ ἀληθινή ἐπανάσταση γίνεται μέσα μας, ἡ ἀλλαγή τοῦ ἑαυτοῦ μας. Τό 1975 εἶχα ἐπισκεφθεῖ τό Ἅγιον Ὅρος καί εἶχα γνωρίσει τόν γέροντα Παΐσιο. Τοῦ εἶπα λοιπόν:

- Βλέπω νέους πού γιά τίς ἰδέες τους θυσιάζονται, στέκουν ἄφοβα μπροστά στά τάνκς καί δέν φοβοῦνται γιά τήν ζωή τους. Ἐγώ ὑποτίθεται πώς εἶμαι ἕνας χριστιανός πού ἴσως εἶμαι δειλός. Θά ἔβαζα ἄραγε τά στήθη μου μπροστά στά τάνκς γι' αὐτό πού πιστεύω ἤ μήπως δέν κάνω τίποτα;

Τότε ὁ γέροντας Παΐσιος μοῦ εἶπε:

-Τό νά βάλεις τά στήθη σου μπροστά στά τάνκς εἶναι εὔκολο!

Τέτοια ἀπάντηση μέ ἄφησε ἄναυδο. Κεραυνόπληκτος τόν ρώτησα:

- Εἶναι τόσο εὔκολο νά θυσιάζει κανείς τή ζωή του ἔτσι;

- Ναί, εἶπε, εἶναι εὔκολο, γιατί αὐτό δέν ἔχει μετάνοια!

Ἀργότερα κατάλαβα τό νόημα τῆς φράσεως «δέν ἔχει μετάνοια». Σημαίνει ὅτι ἀσχολεῖσαι διαρκῶς μέ ἐξωτερικά προβλήματα, χωρίς νά κάνεις ἐπανάσταση ἐναντίον τῶν παθῶν σου, γιά ν' ἀλλάξεις τόν ἑαυτό σου. Εἶναι εὔκολο νά φωνάζεις: «Ἀλλάξτε ἐκεῖνο, ἀλλάξτε τό ἄλλο», χωρίς ὅμως νά ἀλλάζεις ἐσύ ὁ ἴδιος στό παραμικρό. Ὁ Σαββόπουλος εἶπε κάποτε μία ὡραία κουβέντα: «Ὑπάρχουν κάποιοι ἄνθρωποι πού ἀγωνίζονται νά διώξουν τό νέφος ἀπό τήν Ἀθήνα καί δέν διώχνουν τό νέφος πού ἔχουν μέσα στήν οἰκογένειά τους!». Κατανόησα λοιπόν ὅτι ἡ ἐπανάσταση οὐσιαστικά ξεκινᾶ ἀπό τόν ἑαυτό σου καί τόν μικρό χῶρο πού ἀνήκεις, καί ὕστερα ἐπεκτείνεται σέ κάποιες κοινωνικές ἐπαναστάσεις, ἄν χρειαστοῦν.

Μοναχός  Ἀρτέμιος Γρηγοριάτης