Ἡ Ἑλένη

Σήκωνε τὸ κλουβὶ
μιὰ δῶ μιὰ κεῖ
κι ὁ ἥλιος πήγαινε ἀπ’ τὴν ἄλλη
ν’ ἀνάψει τ’ ὄμορφο κεφάλι
Μιὰ δῶ μιὰ κεῖ
ὁ ἥλιος κάθε Κυριακὴ

Φώναζε στὴν αὐλὴ
ψὶ ψί, ψὶ ψὶ
κι ὁ γάτος σήκωνε ποδάρι
μέσ’ ἀπ’ τὰ μάτια της νὰ πάρει
Ψὶ ψί, ψὶ ψὶ
τὴν ἀστραπή τους τὴ χρυσὴ

Πήγαινε ν’ ἀνεβεῖ
σκαλὶ σκαλὶ
τὴν ἀγκαλιὰ ροῦχα γεμάτη
κι ἔλεγαν οἱ ἀγγέλοι νά τη
Σκαλὶ σκαλὶ
τὴν πιὸ μικρή μας ἀδερφὴ

Κάτασπρο γιασεμὶ
καὶ μυ- καὶ μυ-
καὶ μυστικέ μου Ἀποσπερίτη
πάρτε με πάρτε με στὴν Κρήτη
Καὶ μὴ καὶ μὴ
καὶ μὴ ρωτᾶτε τὸ γιατί.

Ὀδυσσέας Ἐλύτης