Ὁ μοναδικὸς γιατρὸς γιὰ αὐτὴ τὴν τρέλα

Γιὰ μένα ἡ σκέψη, ἡ κάθε σκέψη, εἶναι τὸ μεγαλύτερο βάσανο ποὺ ὑπάρχει κάτω ἀπὸ τὸν οὐρανό, μέχρι νὰ μεταμορφωθεῖ σὲ Θεο-σκέψη, σὲ Χριστο-σκέψη, δηλαδὴ μέχρι νὰ λογοποιηθεῖ, νὰ νοηματοδοτηθεῖ.

Ἀλήθεια ἡ σκέψη εἶναι κόλαση, ἂν δὲν μεταμορφωθεῖ σὲ Χριστο-σκέψη. Χωρὶς τὸν λόγο ἡ ἀνθρώπινη σκέψη βρίσκεται συνέχεια στὴν ἄλογη παραφροσύνη, στὸ παραλήρημα, στὴ σατανικὴ ἀνόητη αὐτοβεβαίωση, σὲ ἐκεῖνο τὸ σατανικό: ἡ σκέψη γιὰ τὴ σκέψη, σὲ ἀναλογία μὲ τὸ l' art pour l' art.

Ἡ ἀνθρώπινη σκέψη μωραίνεται μὲ τὴν ἁμαρτία, ὅπως καὶ ἡ αἴσθηση.

Ὁ μοναδικὸς γιατρὸς καὶ τὸ μοναδικὸ φάρμακο ἀπὸ αὐτὴ τὴν τρέλα εἶναι ὁ Θεάνθρωπος, διότι Αὐτὸς εἶναι ὁ Θεὸς Λόγος ποὺ ἔγινε ἄνθρωπος.

Σὲ Αὐτὸν καὶ μὲ Αὐτὸν δόθηκε καὶ ἐξασφαλίστηκε στὴν ἀνθρώπινη σκέψη ἡ δυνατότητα τῆς ἄπειρης θείας τελειοποίησης.

Αὐτὸς ἔγινε ἄνθρωπος ἀκριβῶς γιὰ νὰ μὴ καταντήσει τελικὰ καὶ ἀνεπανόρθωτα αὐτὸς ὁ πλανήτης, ἂν ὁδηγηθεῖ ἀπὸ τὸ γυμνὸ καὶ «καθαρὸ» ἀνθρώπινο λόγο, ἕνα πλῆρες τρελοκομεῖο.

Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς