Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου λόγοι

-Τὰ πουλιὰ ἔχουν φτερὰ γιὰ νὰ ἀποφεύγουν τὶς παγίδες καὶ οἱ ἄνθρωποι τὸ λογικὸ γιὰ νὰ ἀποφεύγουν τὰ ἁμαρτήματα.

-Δὲν θὰ χρειάζονταν λόγια, ἂν ἔλαμπε ἡ ζωή μας. Δὲν θὰ χρειάζονταν δάσκαλοι, ἂν ἐπιδεικνύαμε ἔργα. Κανεὶς δὲν θὰ παρέμενε ἄπιστος, ἂν ἐμεῖς ἤμασταν πραγματικοὶ Χριστιανοί.

-Νὰ σεβόμαστε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, γιὰ νὰ μάθουμε νὰ σεβόμαστε καὶ τὸν Θεό. Ἐκεῖνος ποὺ εἶναι θρασὺς στοὺς ἀνθρώπους, εἶναι θρασὺς καὶ στὸν Θεό.

-Πραγματικὰ πλούσιος εἶναι ἐκεῖνος ποὺ ἀναπαύεται στὰ λίγα.

-Τὸ πίπτειν ἀνθρώπινον, τὸ ἐμμένειν ἑωσφορικόν, τὸ μετανοεῖν θεῖον.

-Ὅταν διαθρέψης τὸν πένητα, σαυτὸν νόμιζε διατρέφειν.

-Ἄν σοῦ παρουσιαστεῖ καμιὰ λύπη, σκύψε στὴν Καινὴ Διαθήκη, σὰν σὲ ἀποθήκη φαρμάκων.

-Οὔτε ἡ δικαιοσύνη σου νὰ εἶναι ἄκαμπτη, οὔτε ἡ φρόνησή σου περίπλοκη. Παντοῦ τὸ μέτρο εἶναι τὸ ἄριστο.

-Κάθε ἐπιεικὴς καὶ πράος εὔκολα ὁδηγεῖται στὴ φιλανθρωπία, γιατί τὴ φτώχεια τῶν ἄλλων τὴ θεωρεῖ σὰν δική του δυστυχία.

-Τίποτε δὲν μᾶς ἀνακουφίζει τόσο πολύ, ὅσο ἡ θλίψη ποὺ μᾶς ἀπομακρύνει ἀπὸ ὅλα τὰ κοσμικὰ πράγματα.

-Ἕνας ἀπὸ τοὺς λόγους γιὰ τοὺς ὁποίους ὁ Θεὸς ἔπλασε τὸν ἄνθρωπο μὲ σῶμα καὶ ψυχή, δηλαδὴ μὲ ἕνα στοιχεῖο ὑλικὸ καὶ μὲ ἕνα πνευματικό, εἶναι καὶ τοῦτος: ὅταν κυριεύεται ἀπὸ τὴν ἀλαζονεία, νὰ ταπεινώνεται ἀπὸ τὴν εὐτέλεια τοῦ φθαρτοῦ σώματος, καὶ ὅταν τοῦ ἔρχεται λογισμὸς ἐξευτελιστικὸς γιὰ τὴ θεόπλαστη φύση του, νὰ ἐνθαρρύνεται ἀπὸ τὴν εὐγένεια τῆς ἀθάνατης ψυχῆς του.

-Ὅταν δεῖς τὸ μέγεθος τῆς περιουσίας τῆς Ἐκκλησίας, σκέψου καὶ τὰ πλήθη τῶν ἐγγεγραμμένων φτωχῶν, τὰ πλήθη τῶν ἀρρώστων, τοὺς σκοποὺς τῶν χιλιάδων δαπανῶν, ὑπολόγισε, μέτρα, κανεὶς δὲν θὰ σὲ ἐμποδίσει, ἀλλὰ ἕτοιμοι εἴμαστε νὰ δώσουμε λογαριασμὸ γιὰ ὅλα.