Βασίλη, κάτσε φρόνιμα

-Βασίλη, κάτσε φρόνιμα, νά γένεις νοικοκύρης,

γιά ν' ἀποχτήσεις πρόβατα, ζευγάρια κι ἀγελάδες,

χωριά κι ἀμπελοχώραφα, κοπέλια να δουλεύουν.

- Μάνα μου ἐγώ δέν κάθομαι νά γίνω νοικοκύρης,

νά κάμω ἀμπελοχώραφα, κοπέλια νά δουλεύουν,

καί νά 'μαι σκλάβος τῶν Τουρκῶν, κοπέλι στούς γερόντους. 

Φέρε μου τ' ἀλαφρό σπαθί καί τό βαρύ τουφέκι, 

νά πεταχτῶ σάν τό πουλί ψηλά στά κορφοβούνια,

νά πάρω δίπλα τά βουνά, νά περπατήσω λόγγους, 

νά βρῶ λημέρια τῶν κλεφτῶν, γιατάκια καπετάνων 

καί νά σουρίξω κλέφτικα, νά σμίξω τούς συντρόφους, 

πού πολεμοῦν μέ τήν Τουρκιά καί μέ τούς Ἀρβανίτες.

Πουρνό φιλεῖ τή μάνα του, πουρνό ξεπροβοδιέται. 

-Γειά σας βουνά μέ τούς γκρεμνούς, λαγκάδια μέ τίς πάχνες! 

- Καλῶς τό τ' ἄξιο τό παιδί καί τ' ἄξιο παλικάρι.