Τὸ καθαρότερο πράγμα τῆς δημιουργίας
Δὲν ξέρω, μὰ δὲν ἔμεινε
καθόλου σκοτάδι.
Ὁ ἥλιος χύθηκε μέσα
μου ἀπὸ χίλιες πληγές.
Καὶ τούτη τὴ
λευκότητα ποὺ σὲ περιβάλλω
δὲ θὰ τὴ βρεῖς οὔτε
στὶς Ἄλπεις, γιατὶ αὐτὸς ὁ ἀγέρας
στριφογυρνᾶ ὡς ἐκεῖ
ψηλὰ καὶ τὸ χιόνι λερώνεται.
Καὶ στὸ λευκὸ
τριαντάφυλλο βρίσκεις μιὰ ἰδέα σκόνης.
Τὸ τέλειο θαῦμα θὰ
τὸ βρεῖς μοναχὰ μὲς στὸν ἄνθρωπο:
λευκὲς ἐκτάσεις ποὺ
ἀκτινοβολοῦν ἀληθινὰ
στὸ σύμπαν καὶ ὑπερέχουν.
Τὸ πιὸ καθαρὸ
πράγμα λοιπὸν τῆς
δημιουργίας δὲν εἶναι τὸ λυκόφως,
οὔτε ὁ οὐρανὸς ποὺ
καθρεφτίζεται μὲς στὸ ποτάμι,
οὔτε ὁ ἥλιος πάνω
στῆς μηλιᾶς τ᾿ ἄνθη. Εἶναι ἡ ἀγάπη.
Νικηφόρος Βρεττάκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου