Τὸ ἐρημονήσι

Γειά σου Ἀπρίλη, γειά σου Μάρτη
καὶ πικρὴ Σαρακοστὴ
Βάζω πλώρη καὶ κατάρτι
καὶ γυρεύω ἕνα νησὶ
ποὺ δὲ βρίσκεται στὸ χάρτη

Τὸ κρατᾶνε στὸν ἀέρα
τέσσερα χρυσὰ πουλιὰ
Δὲν γνωρίζεις ἐκεῖ πέρα
οὔτε κλέφτη οὔτε φονιὰ
οὔτε μάνα καὶ πατέρα

Τὰ λουλούδια μεγαλώνουν
κάθε νύχτα τρεῖς ὀργιὲς
Τὶς ἀκρογιαλιὲς ἰσκιώνουν
καὶ τὰ δέντρα στὶς πλαγιὲς
σὰν καβούρια σκαρφαλώνουν

Μὲς στῆς ἐρημιᾶς τ᾿ ἀγέρι
ὅλ᾿ ἁγιάζουνε μεμιᾶς
Πιάνεις τοῦ Θεοῦ τὸ χέρι
καὶ στὰ κύματα ἀκουμπᾶς
σὰν ἀγριοπεριστέρι

Γειά σας ἔχτρες γειά σας μίση
καὶ γινάτι καθενὸς
Ἅμα βρεῖς τὸ ἐρημονήσι
ὅλα τ᾿ ἄλλα εἶναι καπνὸς
Μιὰ φορὰ νὰ τό ᾿χεις ζήσει.

Ὀδυσσέας Ἐλύτης