Ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ

Ὅταν, ἀδελφοί μου, λέμε «θέωση» μὴ νομίζετε ὅτι εἶναι μόνο τὸ νὰ φτάσει ὁ ἄνθρωπος νὰ ἐπιτελεῖ θαύματα ἤ νὰ φτάσει σὲ αὐτὴ τὴν κατάσταση τῶν Ἁγίων, ὅπως ἐμεῖς τὴ φανταζόμαστε.

Ὁ ἄνθρωπος ἀρχίζει νὰ ἐνεργεῖ μέσα του τὸ μυστήριο τῆς θεώσεώς του ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ ποὺ θὰ ἀρχίσει ἐν μετανοίᾳ νὰ στρέφεται στὸν Θεό. Ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ ποὺ ὁ ἄνθρωπος θὰ σταθεῖ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ θὰ πεῖ μὲ ὅλη τὴν καρδιά του: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με τὸν ἁμαρτωλό», ἀπὸ κείνη τὴν ὥρα ἀρχίζει νὰ ἐνεργεῖται μέσα του τὸ μυστήριο τῆς σωτηρίας αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώπου.

Ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμή! Δὲν εἶναι δυνατὸν ὁ ἄνθρωπος νὰ ἐπικαλεστεῖ τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ μὴν ἐπιτελεστεῖ μέσα σὲ αὐτὸν τὸν ἄνθρωπο μία ἀλλοίωση, μία ἐνέργεια. Μπορεῖ πολλὲς φορὲς ἡ καρδιά μας νὰ μὴν αἰσθάνεται τίποτα. Ἐμεῖς νὰ λέμε τὴν εὐχή, νὰ προσευχόμαστε καὶ ἡ καρδιά μας νὰ εἶναι σκληρὴ σὰν πέτρα. Ἀλλὰ αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι δὲν ἐνεργεῖ τὸ μυστήριο τῆς προσευχῆς.

Μητροπολίτης Λεμεσοῦ Ἀθανάσιος