Ὑπεράνω καὶ τοῦ σκανδαλισμοῦ.

Μιὰ φορὰ ἦλθαν δύο φίλοι ἀπὸ τὴν Ἀθήνα, νεαροὶ οἰκογενειάρχες, καὶ μὲ ρωτοῦσαν ἄν ὑπάρχουν γέροντες τοῦ Γεροντικοῦ καὶ τῆς Φιλοκαλίας.

Ὑπάρχουν, τοὺς εἶπα, καὶ τοὺς πῆγα στὸν γέροντα αὐτόν, τὸν μοναχὸ Ἰωσὴφ τὸν Κύπριο.

Ἦταν τότε ἑκατόν πέντε ἐτῶν. Ἦταν ξαπλωμένος κι ἔκανε κομποσκοίνι.

-Οἱ κύριοι εἶναι ἀπὸ τὴν Ἀθήνα καὶ ἤθελαν νὰ πάρουν τὴν εὐχή σου.

Τὸν εἶδαν πὼς δὲν εἶχε ὄρεξη γιὰ κουβέντα. Ἀφοῦ εἶπαν δύο-τρία λόγια, τοὺς ἔκαμε νόημα νὰ φύγουμε.

Φεύγοντας λένε στὸν γέροντα:

-Γέροντα, εἴμαστε μὲ πολλὰ προβλήματα, σᾶς παρακαλοῦμε νὰ προσεύχεσθε.

-Θὰ προσεύχομαι, ἀλλὰ γιὰ νὰ προσεύχομαι θέλω καὶ λεφτά.

Ντράπηκα πολύ, τὰ ἔχασα, δὲν ἤξερα τί νὰ πῶ. Προσπαθοῦσα νὰ δικαιολογήσω τὴν κατάσταση. Ἀποροῦσα γιατί νὰ τὸ κάνει αὐτό.

Τοὺς πῆγα σ' ἕναν ἅγιο ἄνθρωπο κι αὐτὸς νὰ ζητάει χρήματα γιὰ νὰ προσευχηθεῖ; Αὐτὸς ποὺ δὲν γνώριζε καλά-καλά τὴν ἀξία τῶν χρημάτων καὶ δὲν τοὺς ἔδινε μεγάλη σημασία.

Οἱ ἄνθρωποι ἔφυγαν καὶ λυπήθηκα.

Τὴν ἄλλη ἡμέρα ποὺ πῆγα νὰ τὸν δῶ, μοῦ λέει:

-Πάτερ Μωυσῆ, τὴν ἀρετὴ δὲν τὴ μαζέψαμε μαζί. Μὴν μοῦ φέρνεις κόσμο νὰ μὲ τιμᾶνε. Ζήτησα ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ μὲ τιμήσει στὴν ἄλλη ζωή, ὄχι σ΄ αὐτὴ τὴν ψεύτικη.

Ἐξεπλάγην.

Ντροπιάσθηκε στοὺς ξένους ζητώντας χρήματα, ποὺ ποτὲ δὲν εἶχε καὶ ποτὲ δὲν τ' ἀγάπησε, μὲ ντρόπιασε κι ἐμένα.

Ποῦ νὰ τολμήσω νὰ ξαναπάω κόσμο.

Χάλασε τὴν εἰκόνα του, ὡς σπουδαίου ἀσκητῆ. Κατέστρεψε τὴν πρόσοψή του. Ποιός ἀπὸ μᾶς τὸ κάνει αὐτό;

Ἦταν ταπεινός. Ὑπεράνω καὶ τοῦ σκανδαλισμοῦ. Τὸν ἔνοιαζε τί θὰ πεῖ γι' αὐτὸν ὁ Θεὸς κι ὄχι οἱ ἄνθρωποι.

Ὅταν τὸ εἶπα στοὺς φίλους, ἔμειναν ἄφωνοι...

Μοναχὸς Μωυσῆς Ἁγιορείτης