Γέρων Αἰμιλιανὸς Σιμωνοπετρίτης

Ὁ Γέροντας δὲν κυνηγοῦσε τὰ πνευματικοπαίδια, οὔτε ἔψαχνε νὰ τὰ βρεῖ, ἐκεῖνα τὸν ζητοῦσαν καὶ ἐκεῖνος ἀνταποκρινόταν.

Ἔλεγε: «Τί εἶναι Γέροντας; Ἕνα σκαμνί, πατᾶς καὶ φτάνεις στὸν Θεό. Τοῦ δίνεις μιὰ κλωτσιὰ καὶ μένεις κρατημένος ἀπὸ τὸν Θεό».

Καὶ ἔτσι δὲν εἶναι ἐκεῖνος ποὺ κρατοῦσε τὰ παιδιὰ ἀλλὰ ἐκεῖνος ποὺ τοὺς ἔδινε τὴ δυνατότητα νὰ κρατιοῦνται ἀπὸ τὸν Θεό.

Αὐτὸ ἦταν τὸ πνεῦμα τῆς ἐλευθερίας του. Δὲν ξεχώριζε τὰ παιδιά του, ἀλλὰ τοὺς βοηθοῦσε ὁ καθένας νὰ βρεῖ τὸν δρόμο του, ἀρκεῖ νὰ εἶναι κοντὰ στὸν Θεὸ χαρούμενος καὶ εὐτυχισμένος.

Δὲν προέτρεπε νὰ γίνεις μοναχός, δὲν ἀπέτρεπε νὰ παντρευτεῖς, μόνο βοηθοῦσε.

Πράγματι δὲν μᾶς ἔβλεπε σὰν παιδάκια, ἀλλὰ σὰν ὑποψήφιους Ἁγίους.

Στέφανος Δημόπουλος