Μεγάλη Σαρακοστή

Τό νά πάρουμε λοιπόν στά σοβαρά τή Μεγάλη Σαρακοστή σημαίνει ὅτι θά τή θεωροῦμε, πρῶτα ἀπ' ὅλα μέ τήν πιό βαθιά ἔννοια, μία πνευματική πρόκληση πού ἀπαιτεῖ ἀντίδραση, ἀπόφαση, πρόγραμμα καί συνεχή προσπάθεια. Καί ἀκριβῶς γιά τό λόγο αὐτό, ὅπως ξέρουμε, θεσπίστηκαν ἀπό τήν Ἐκκλησία οἱ ἑβδομάδες προετοιμασίας γιά τή Μεγάλη Σαρακοστή.

Ἡ περίοδος αὐτή εἶναι καιρός γιά δράση, γιά ἀπόφαση, γιά προγραμματισμό. Καί ὁ καλύτερος καί εὐκολότερος τρόπος εἶναι ν' ἀκολουθήσουμε τήν καθοδήγηση τῆς Ἐκκλησίας πού εἶναι ἡ μελέτη καί ὁ στοχασμός πάνω στά πέντε εὐαγγελικά θέματα πού μᾶς προσφέρονται τίς πέντε Κυριακές της περιόδου πρίν ἀπό τή Μεγάλη Σαρακοστή.

Τά θέματα αὐτά εἶναι: ἡ διακαής ἐπιθυμία (Ζακχαῖος), ἡ ταπείνωση (Τελώνης καί Φαρισαῖος), ἐπιστροφή ἀπό τήν ἐξορία (Ἄσωτος), ἡ κρίση (Κυριακή της Ἀπόκρεω) καί ἡ συγχωρητικότητα (Κυριακή της Τυροφάγου). Αὐτές οἱ εὐαγγελικές περικοπές δέν διαβάζονται μόνο καί μόνο γιά ν' ἀκουστοῦν στήν Ἐκκλησία· σκοπός εἶναι νά τίς «πάρω μαζί μου στό σπίτι» καί νά στοχαστῶ πάνω σ' αὐτές σχετίζοντάς τις μάλιστα μέ τή ζωή μου, τήν οἰκογενειακή μου κατάσταση, τίς ἐπαγγελματικές ὑποχρεώσεις μου, τό ἐνδιαφέρον μου γιά τά ὑλικά πράγματα, τίς σχέσεις μου μέ τούς συγκεκριμένους ἀνθρώπους μέ τούς ὁποίους ζῶ.

Ἄν σ' αὐτή τήν προσπάθεια περισυλλογῆς προσθέσει κανείς καί τήν προσευχή αὐτῆς τῆς περιόδου: «τῆς μετανοίας ἀνοιξόν μοι πύλαις ζωοδότα...» καί τόν ψαλμό 136 «ἐπί τῶν ποταμῶν τῆς Βαβυλῶνος ἐκεῖ ἐκαθήσαμεν...» μπορεῖ νά καταλάβουμε τί σημαίνει νά «νιώθεις ὅτι εἶσαι μέ τήν Ἐκκλησία», καί πῶς μπορεῖ μία λειτουργική περίοδος νά χρωματίσει τή καθημερινή ζωή. 

π. Ἀλέξανδρος Σμέμαν