Δευτέρα 21 Απριλίου 2014


Τ πλέον πίστευτο πράγμα
πίστη το χριστιανο δοκιμάζεται μ τν νάσταση το Χριστο σν τ χρυσάφι  στ χωνευτήρι. π᾿ λο τ Εαγγέλιο νάσταση το Χριστο εναι τ πλέον πίστευτο πράγμα, λότελα παράδεκτο π τ λογικό μας, ληθιν μαρτύριο γι δατο. Μ σια-σια, πειδ εναι να πράγμα λότελα πίστευτο, γι τοτο χρειάζεται λόκληρη πίστη μας γι ν τ πιστέψουμε. μες ο νθρωποι λέμε συχν πς χουμε πίστη, λλ τν χουμε μονάχα γι σα εναι πιστευτ π᾿ τ μυαλό μας. λλ τότε δν χρειάζεται πίστη, φο φτάνει λογική. πίστη χρειάζεται γι τ πίστευτα.
Ο πολλο νθρωποι εναι πιστοι. Ο διοι ο μαθητάδες το Χριστο δν δίνανε πίστη στ λόγια το δασκάλου τους ποτε τος λεγε πς θ᾿ ναστηθ, μ᾿ λο τ σεβασμ κα τν φοσίωση πο εχαν σ᾿ Ατν κα τν μπιστοσύνη στ λόγια του. Κα σν πήγανε ο Μυροφόρες τν αγ στ μνμα το Χριστο, κ᾿ εδανε τος δυ γγέλους πο τς μιλήσανε, λέγοντας σ᾿ ατς πς ναστήθηκε, τρέξανε ν πομε τ χαροποι τν εδηση στος μαθητές, κενοι δν πιστέψανε τ λόγια τους, χοντας τν δέα πς τανε φαντασίες: «Κα φάνησαν νώπιον ατν σε λρος (τρέλα) τ ήματα ατν, κα πίστουν ατας»…
Βλέπεις καταπάνω σ
πόση πιστία γωνίσθηκε διος Χριστός; Κα στος διους τος μαθητάδες του. Εδες μ πόση μακροθυμία τ πόμεινε λα;
Κα μ᾿ λα ατ, σαμε σήμερα ο περισσότεροι π μς εμαστε χωρισμένοι π τν Χριστ μ᾿ να τοχο παγωμένον, τν τοχο τς πιστίας. κενος νοίγει τν γκάλη του κα μς καλε κ᾿ μες τν ρνιόμαστε. Μς δείχνει τ τρυπημένα χέρια του κα τ πόδια του, κι μες λέμε πς δν τ βλέπουμε. μες ψάχνουμε ν βρομε στηρίγματα στν πιστία μας γι ν κανοποιήσουμε τν γωϊσμό μας, πο τν λέμε Φιλοσοφία κα πιστήμη. λέξη νάσταση δν χωρ μέσα στ βιβλία τς γνώσης μας… Γιατ « γνώση τούτου το κόσμου, δ μπορε ν γνωρίσει λλο τίποτα, παρεκτς π να πλθος λογισμούς, χι μως κενο πο γνωρίζεται μ τν πλότητα τς διάνοιας».
Ναί, κείνους πο χουνε ατ τν ελογημένη πλότητα τς διάνοιας, τος μακάρισε Κύριος, λέγοντας: «Μακάριοι ο πτωχο τ πνεύματι, τι ατν στι βασιλεία τν ορανν. Μακάριοι ο καθαροί τ καρδί, τι ατο τν Θεν ψονται». Κα στν Θωμ, πο γύρευε ν τν ψηλαφήσ γι ν πιστέψ, επε: «Γιατ μ εδες Θωμ, γι τοτο πίστεψες; Μακάριοι εναι κενοι πο δν εδανε κα πιστέψανε».
ς παρακαλέσουμε τν Κύριο ν μς δώσει ατ τν πλούσια φτώχεια, κα τν καθαρ καρδιά, στε ν τν δομε ν᾿ ναστήνεται γι ν ναστηθομε κ᾿ μες μαζί του. Ατ νηξερι ( γνοια) εναι νώτερη π τ γνώση: «Ατη στν γνοια περτέρα τς γνώσεως». Καλότυχοι κα τρισκαλότυχοι κενοι πο τν χουνε. Χριστς νέστη!

Φώτης Κόντογλου

Τετράδιο 113 * Μάϊος 2009

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου