Μὴ ταρασσέσθω ὑμῶν ἡ καρδία

Δὲν ταράζεται ἡ καρδιά μας; Ταράζεται, ὅταν βλέπουμε αὐτὰ ποὺ γίνονται γύρω μας, ταράζεται, ὅταν πέφτουμε σὲ πειρασμούς· ὅταν ὁ Κύριος μᾶς στέλνει δοκιμασίες, ὅταν ἔχουμε θλίψεις καὶ ὅταν μᾶς κυριεύει ἡ κατάθλιψη, ἡ καρδιά μας ταράζεται.

Ἀλλὰ ὁ Κύριος μᾶς λέει· «Μὴ ταρασσέσθω ὑμῶν ἡ καρδία· πιστεύετε εἰς τὸν Θεόν, καὶ εἰς ἐμὲ πιστεύετε». Μόνο αὐτὸ χρειάζεται· ἡ πίστη στὸν Θεό, στὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό. Αὐτὴ ἡ πίστη ἀποδιώχνει κάθε θλίψη καὶ κάθε ταραχὴ καὶ εἶναι γιὰ μᾶς τὸ μοναδικὸ καταφύγιο στὶς δυσκολίες, τὶς δοκιμασίες καὶ τὶς στενοχώριες.

«Ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ πατρός μου μοναὶ πολλαὶ εἰσίν· εἰ δὲ μή, εἶπον ἂν ὑμῖν· πορεύομαι ἑτοιμᾶσαι τόπον ὑμῖν» . Γιὰ ποιά οἰκία τοῦ Πατρὸς μιλάει ἐδῶ ὁ Χριστός; Βέβαια ἡ ἔκφραση αὐτὴ εἶναι συμβολική. Ὁ Θεὸς δὲν ἔχει ἀνάκτορα σὰν αὐτὰ ποὺ ἔχουν οἱ γήινοι βασιλιάδες. Δὲν ἔχει παλάτια μὲ δωμάτια γιὰ τοὺς ὑπηρέτες καὶ τὰ μέλη τῆς βασιλικῆς οἰκογένειας. Δὲν ἔχει ὁ Θεὸς ὁρατὰ κτίρια χτισμένα μὲ τοῦβλα καὶ λάσπη. Τότε τί σημαίνουν αὐτὰ τὰ λόγια τοῦ Κυρίου;

Σημαίνουν τὸ ἑξῆς· ὁ καθένας ἀπὸ μᾶς κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἐπίγειας ζωῆς του, μὲ τὰ δικά του χέρια, χτίζει τὸ μέλλον του. Ἂν ἡ καρδιά μας εἶναι γεμάτη πίστη, ἐλπίδα καὶ ἀγάπη, τότε ἑτοιμάζουμε γιὰ τὸν ἑαυτό μας μία ζωὴ μακάρια, ζωὴ αἰώνια, γιατὶ ἀποστρεφόμαστε τὴν ὁδὸ τῆς ἀδικίας. Ἀλλὰ ὁ καθένας ἀπὸ μᾶς σὲ διαφορετικὸ βαθμὸ ἀποκτᾶ τὴν καθαρότητα τῆς καρδιᾶς, τὴν πίστη, τὴν ἀγάπη καὶ τὴν ἐλπίδα.

Ὑπάρχουν μεγάλοι ἅγιοι, οἱ ὁποῖοι ἐνῶ βρίσκονταν σ’ αὐτὴ τὴ ζωὴ γίνονταν ἄγγελοι ἐν σαρκί, ἀποκτοῦσαν τὰ πολύτιμα χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ ἀνέβαιναν στὸ ὕψος τῆς θεογνωσίας. Αὐτοὶ οἱ ἅγιοι, ὅταν περνοῦσαν στὴν αἰώνια ζωή, εἶχαν ἤδη τὴν ἱκανότητα νὰ ἐπικοινωνοῦν ἄμεσα μὲ τὸν Θεό, διότι ἡ καρδιά τους εἶχε γίνει ναὸς τοῦ Θεοῦ.

Ἐμεῖς ποὺ πολὺ ἀπέχουμε ἀπὸ τὸ νὰ εἴμαστε ἅγιοι, τί μποροῦμε νὰ περιμένουμε; Ἂν δὲν πράττουμε ἔργα ἀδικίας καὶ δὲν καταδικάζουμε μ’ αὐτὰ τὸν ἑαυτό μας σὲ αἰώνιο βάσανο, τότε μποροῦμε νὰ περιμένουμε τὴν ἀνάπαυση καὶ τὴν χαρὰ στὴν αἰώνια ζωή. Ἀλλὰ ἐπειδὴ ἡ καρδιά μας δὲν ἔχει καθαρότητα ποὺ εἶχαν οἱ ἅγιοι τοῦ Θεοῦ, ἐπειδὴ ὑπάρχει πολλὴ ἀκαθαρσία μέσα μας, γι’ αὐτὸ δὲν εἴμαστε ἱκανοὶ νὰ ἐπικοινωνοῦμε ἄμεσα καὶ σὲ βάθος μὲ τὸν Θεό, ὅπως οἱ ἅγιοι. Δὲν ἔχουμε τὴ δυνατότητα νὰ κατοικοῦμε στὶς μονὲς ποὺ πλημμυρίζουν ἀπὸ ἄκτιστο φῶς, ὅπου κατοικεῖ ὁ ἴδιος ὁ Θεός, ἀκόμα δὲν εἴμαστε ἄξιοι. Γι’ αὐτὸ ὁ Θεὸς μᾶς ἔχει ἑτοιμάσει μικρὲς κατοικίες διότι στὴν οἰκία τοῦ ἐπουράνιου Πατέρα «μοναὶ πολλαὶ εἰσίν». Ὁ Θεὸς ἔχει μεγάλες καὶ ἔνδοξες μονές, ὑπάρχουν μεσαῖες, ὑπάρχουν καὶ μικρές, σύμφωνα μὲ τὸ μέτρο τοῦ καθενός. Ὁ καθένας θὰ λάβει σύμφωνα μὲ τὰ ἔργα του καὶ τὸν βαθμὸ τῆς καθαρότητας ποὺ ἔχει ἡ καρδιά του.

Ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ ποὺ θὰ κατοικήσουν ἀκόμα καὶ σὲ πιὸ μικρὲς μονὲς θὰ συνεχίσουν στὴν αἰώνια ζωὴ τὸν δρόμο πρὸς τὴν τελειότητα. Καὶ αὐτὸ ποὺ δὲν πρόλαβαν ἢ δὲν μπόρεσαν νὰ κάνουν κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἐπίγειας ζωῆς τους, θὰ τὸ κάνουν ἐδῶ στὶς μικρὲς ἐπουράνιες κατοικίες. Ἔτσι σταδιακὰ θὰ ἀνεβαίνουν ὅλο καὶ πιὸ ψηλὰ φωτιζόμενοι καὶ ἁγιαζόμενοι ἀπὸ τὸν Θεό. Καὶ αὐτούς, ὅπως καὶ τοὺς μεγάλους ἁγίους, τοὺς περιμένει αἰώνια χαρὰ καὶ ἀγαλλίαση.

Καὶ αὐτὸ εἶναι μεγάλη παρηγοριὰ γιὰ μᾶς τοὺς ἀδύναμους χριστιανοὺς ποὺ δὲν ἔχουμε καθόλου προχωρήσει στὸν δρόμο ποὺ μᾶς ἔδειξε ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς λέγοντας· «Ἔσεσθε οὖν ὑμεῖς τέλειοι, ὥσπερ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς τέλειος ἐστίν» . Πολὺ μακριὰ εἴμαστε ἀκόμα. Ἀλλὰ ἂς μὴν ἀπογοητευόμαστε· ἂν καὶ εἴμαστε ἀδύναμοι, ὅμως γνωρίζουμε ὅτι στὴν οἰκία τοῦ ἐπουράνιου Πατέρα μας ὑπάρχουν πολλὲς κατοικίες.

Ἂν δὲν εἴμαστε σὰν τοὺς ἁμαρτωλοὺς ἐκείνους ἀνθρώπους ποὺ μισοῦν τὸν Θεὸ καὶ τὸν βλασφημοῦν καὶ γιὰ τοὺς ὁποίους ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὴν ἐπιστολή του λέει· «Ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι ἄδικοι βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι; μὴ πλανᾶσθε· οὔτε πόρνοι οὔτε εἰδωλολάτραι οὔτε μοιχοὶ οὔτε μαλακοὶ οὔτε ἀρσενοκοῖται οὔτε πλεονέκται οὔτε κλέπται οὔτε μέθυσοι, οὐ λοίδοροι οὐχ ἅρπαγες βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι». Ἂν δὲν εἴμαστε τέτοιοι, τότε ἂς μὴν χάνουμε τὴν ἐλπίδα μας, ὑπάρχει καὶ γιὰ μᾶς τόπος στὸ σπίτι τοῦ ἐπουράνιου Πατέρα μας.

Ἅγιος Λουκᾶς Ἀρχιεπίσκοπος Κριμαίας