Τόν Υἱόν σου αἴτησαι ὑπέρ ἐμοῦ τοῦ δούλου σου

Ὁ Ἰωάννης Καποδίστριας εἶχε ἕναν Κορίνθιο ἀξιωματικό, ὑπασπιστή, ὁ ὁποῖος πῆρε τὴν εἰκόνα αὐτὴ μετὰ τὴν δολοφονία τοῦ Κυβερνήτη στὸ Ναύπλιο, στὶς 27 Σεπτεμβρίου τοῦ 1831.

Ἔπειτα, τὴ δώρησε στὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου στὴν Κόρινθο καὶ ἀργότερα ἡ εἰκόνα μεταφέρθηκε στὸ ἐκκλησιαστικὸ Μουσεῖο τῆς Κορίνθου πρὸς φύλαξη, ἐνῶ τέλη τοῦ 2008, ἀρχὲς τοῦ 2009, συντηρήθηκε ἐξαιρετικά, ἀπὸ τὴν φθορὰ τοῦ χρόνου.

Ἡ εἰκόνα τῆς Θεοτόκου εἶναι τοῦ τύπου τῆς «Γλυκοφιλούσας», λαϊκῆς τεχνοτροπίας, καὶ ἔχει διαστάσεις 0,40 Χ 0,54 ἑκατοστά, μὲ σαφῆ τὴν ἐπιρροὴ τῆς ἑπτανησιακῆς τεχνοτροπίας καὶ ἦταν ἡ προσωπικὴ προσκυνηματικὴ εἰκόνα τοῦ πρώτου Κυβερνήτη τῆς Ἑλλάδος Ἰωάννη Καποδίστρια. Ὁ Καποδίστριας, γνωστὸς γιὰ τὴν βαθειὰ πίστη του στὴν Ὀρθοδοξία, προσευχόταν συχνὰ γιὰ φώτιση, ὑπομονὴ καὶ δύναμη στὴν Παναγία.

Ἡ εἰκόνα ἀποτελεῖ σήμερα ἕνα ἐξαιρετικὰ σημαντικὸ θρησκευτικὸ ἀλλὰ καὶ ἱστορικὸ κειμήλιο γιὰ τὴν πίστη μας καὶ τὴν πατρίδα μας, ἐνῶ στὸ πίσω μέρος της φέρει μία ἰδιόχειρη ἐπιγραφή:

«Γλυκοφιλοῦσα Μαριάμ τόν Υἱόν σου αἴτησαι ὑπέρ ἐμοῦ τοῦ δούλου σου Ἰωάννου, βραβεῦσαι μετά σοφίας κυβερνᾶν τόν εὐσεβῆ λαόν του καί βασιλείας με Αὐτοῦ τυχεῖν δι᾿ ἔλεός του. 1829».

 

Ὁ εὔκολος Χριστιανισμός

Δὲν ὠφελεῖ νὰ κάνης τὸν Χριστιανισμὸ εὔκολο κι εὐχάριστο. Τὸ πιὸ πιθανὸ εἶναι ὅτι τὰ νιᾶτα - ἢ ἡ καλύτερη μερίδα τους- θὰ ‘ρθοῦν σὲ μιὰ δύσκολη θρησκεία κι ὄχι σὲ μιὰ εὔκολη.

Μερικοὶ βρίσκουν προσφορώτερο ἕνα διανοητικὸ τρόπο προσέγγισης. Ὑπάρχει, βέβαια, ἀνάγκη γιὰ διανοούμενους λαϊκούς. Σ’ αὐτούς, καὶ στοὺς ἄλλους, πρέπει νὰ τονιστῆ ὁ δρόμος τῆς πειθαρχίας καὶ τῆς ἄσκησης. Γιατὶ καὶ ὁ τελευταῖος Χριστιανὸς μπορεῖ καὶ πρέπει νὰ ζῆ μιὰ τέτοια μορφὴ ζωῆς, ποὺ γιὰ τὸν σύγχρονο κόσμο εἶναι ἀσκητική.

Ἡ πειθαρχία τοῦ συναισθήματος εἶναι στὸν κόσμο μας πιὸ σπάνια καὶ πιὸ δύσκολη ἀπὸ τὴν πειθαρχία τοῦ νοῦ. Αὐτὴ τὴ δεύτερη πειθαρχία τὴν ξέρουν μόνο μερικοὶ ἔξοχοι λαϊκοὶ κήρυκές της. Σκέψη, μελέτη, ἀπάρνηση, θυσία!

Νὰ μὲ ποιὲς ἰδέες θὰ συγκινηθοῦν οἱ νέοι - αὐτοὶ οἱ νέοι, ποὺ διαφέρουν ἀπὸ τὴ νεότητα ἄλλων ἐποχῶν, ἐπειδὴ ἔχουν πίσω τους ὥριμη γενιὰ πολὺ διαφορετική. Δὲν θὰ προσελκύσεις ποτὲ τοὺς νέους κάνοντας εὔκολο τὸν Χριστιανισμό.

Ὅμως πολλοὶ μποροῦν νὰ ἑλκυσθοῦν, ὅταν ἀνακαλύψουν πὼς εἶναι δύσκολος. Δύσκολος, τόσο γιὰ τὸν ταραγμένο νοῦ, ὅσο καὶ γιὰ τὰ ἀνυπόταχτα πάθη.

Τ. Σ. Ἔλιοτ