Γέροντος Ἀμβροσίου διδαχές

Ἡ Γραφή εἶναι μία καί αἰώνια καί ἀληθινή. Δέν μποροῦμε νά παίρνου­με κομμάτια καί νά τή χρησιμοποιοῦμε ὅπως μᾶς βολεύει. Ἔχουμε κάνει τόν δικό μας Θεό. Κόβουμε καί ράβουμε ὅ,τι μᾶς συμφέρει.

*

Νά ἔχεις πίστη δυνατή. Ὁ Κύριος εἶναι ἐδῶ, δέν εἶναι στόν Οὐρανό. Ἡ πίστη δίνει σταθερότητα στή ζωή τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ Κύριος μᾶς σώζει καθημερινά, μᾶς βοηθᾶ. Ἡ ὀλιγοπιστία εἶναι ἁμαρτία.

*

Χρειάζεται μετάνοια, ὅπως αὐτή πού ἔδειξαν οἱ Νινευίτες, γιά ν' ἀλλάξουν οἱ βουλές τοῦ Κυρίου. Διαφορετικά, ἔρχονται πολλά δεινά στόν κόσμο.

*

Παιδί μου, ἄν μπορούσαμε νά δοῦμε πόσο μᾶς ἀγαπάει ὁ Θεός, πό­σο καλός εἶναι ὁ Θεός, θά τρελαινόμασταν.

*

Δῶστε ὃσο περισσότερα μπορεῖτε. Ἓνα πράγμα πού σώζει τίς ψυχές εἶναι ἡ ἐλεημοσύνη. Ἐσεῖς κοιτᾶτε νά φτιάχνετε ἐδῶ τά σπίτια. Φτιάχτε κι ἕνα σπιτάκι στόν Οὐρανό, νά σᾶς περιμένει...

*

Νά προσεύχεσθε συνέχεια, νά συνηθίζει ὁ νοῦς. Καί ἄν ἀκόμα συγχύ­ζεστε, ἐσεῖς νά λέτε τήν εὐχή. Τί πιό εὒκολο πράγμα; Τή λές πάντοτε, ἐκεῖ πού βαδίζεις, στό λεωφορεῖο, παντοῦ. Ἒστω καί μηχανικά. Τή συνηθίζει ἔπειτα ὁ νοῦς καί προχωρᾶς. Στήν ἀρχή ὁ νοῦς θά εἶναι στό Λονδῖνο, ἀλλά ὕστερα μαζεύεται. Ἀρκεῖ νά μή σταματᾶς νά τή λές.

*

Ἐάν σφάλλουμε, ὁ ἄγγελος-φύλακας φεύγει, κάθεται πιό πέρα στενοχωρημένος. Ἀλλά μ' ἕνα «συγγνώμη», παιδί μου, ὃταν εἶναι ἀπό τό βάθος τῆς ψυχῆς μας, ἐπιστρέφει.

Γέρων Ἀμβρόσιος Λάζαρης

Ὁ Πνευματικός τῆς Μονῆς Δαδίου (1912-2006)

Τετράδιο 146 * Μάϊος 2012