Νηστεία

Ἄλλος λόγος γιά τήν κάμψη στή νηστεία προβάλλεται στίς μέρες μας ὅτι οἱ παραδοσιακοί κανόνες δέν εἶναι πιά ἐφαρμόσιμοι σήμερα. Αὐτοί οἱ κανόνες προϋποθέτουν, ἔτσι ὑποστηρίζεται, μία κλειστά ὀργανωμένη, μή πλουραλιστική Χριστιανική κοινότητα πού ἀκολουθεῖ ἕνα γεωργικό τρόπο ζωῆς, πού τώρα πιά εἶναι ὅλο καί περισσότερο γεγονός τοῦ παρελθόντος. Ὑπάρχει μία δόση ἀλήθειας σ’ αὐτόν τόν ἰσχυρισμό. Ἀλλά χρειάζεται ἐπίσης νά λεχθεῖ ὅτι ἡ νηστεία, ὅπως ἐφαρμοζόταν σύμφωνα μέ τήν παράδοση στήν Ἐκκλησία, πάντα ἦταν δύσκολη καί πάντα συνεπαγόταν κακουχία.

Πολλοί ἀπό τούς συγχρόνους μας εἶναι πρόθυμοι νά νηστέψουν γιά λόγους ὑγείας ἤ ὀμορφιᾶς ἤ γιά νά χάσουν βάρος. Δέν μποροῦμε ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί νά κάνουμε τά ἴδια γιά χάρη  τῆς οὐράνιας Βασιλείας; Γιατί γινόταν ἡ αὐταπάρνηση εὐχαρίστως δεκτή ἀπό προηγούμενες γενιές Ὀρθοδόξων, κι ἀπό μᾶς τούς διαδόχους τους σήμερα νά ἀποδεικνύεται  ἕνα τόσο ἀνυπόφορο φορτίο;

Κάποτε ὁ Ἅγιος Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ διερωτήθηκε γιατί τά θαύματα τῆς χάριτος ἦταν τόσο ἄφθονα ἔκδηλα στό παρελθόν, ἐνῶ δέν ἦσαν πιά φανερά στίς μέρες του, καί σ’ αὐτό ἀπάντησε: «Μονάχα ἕνα πράγμα λείπει, ἡ σταθερή ἀποφασιστικότητα».

Μητροπολίτης Διοκλείας Κάλλιστος Ware