Ἀνάμεσα Σύρο καὶ Τζιὰ

Ἀνάμεσα Σύρο καί Τζιά

μικρή φυτρώνει νεραντζιά

ἡ μικρή μου ἡ κοπελιά

Πὄχει τίς ρίζες στό βυθό

καί τά κλαδιά στόν οὐρανό

τό κορίτσι πού ἀγαπῶ

Πλάσμα δέν εἶναι ἀνθρωπινό

δέν εἶναι μήτε ξωτικό

τό κορίτσι πού ἀγαπῶ

Μά 'χει τόν ἥλιο φορεσιά

τά κύματα περπατηξιά

ἡ μικρή μου ἡ Παναγιά

Χάιντε νύφη τῆς θαλάσσης

τί φαμίλιες θά χαλάσεις

Νύφη μέσα στά μπουγάζια

μέ τά πέπλα τά γαλάζια

ἄνεμος νά μή σέ πιάσει

λούλουδο μή σοῦ χαλάσει

Κι ἄν γενεῖ ποτέ τό θάμα

κι ἀγαπήσεις κάνω τάμα

Νά σοῦ στείλω μιὰ μπρατσέρα

μέ τόν Πολικόν Ἀστέρα.

Ὀδυσσέας Ἐλύτης