Τή γλώσσα μοῦ ἔδωσαν ἑλληνική

Τή γλώσσα μοῦ ἔδωσαν ἑλληνική

τό σπίτι φτωχικό στίς ἀμμουδιές τοῦ Ὁμήρου.

Μονάχη ἔγνοια ἡ γλώσσα μου στίς ἀμμουδιές τοῦ Ὁμήρου.

Ἐκεῖ σπάροι καί πέρκες

ἀνεμόδαρτα ρήματα

ρεύματα πράσινα μές στά γαλάζια

ὅσα εἶδα στά σπλάχνα μου ν’ ἀνάβουνε

σφουγγάρια, μέδουσες

μέ τά πρῶτα λόγια τῶν Σειρήνων

ὄστρακα ρόδινα μέ τά πρῶτα μαῦρα ρίγη.

Μονάχη ἔγνοια ἡ γλώσσα μου, μέ τά πρῶτα μαῦρα ρίγη.

Ἐκεῖ ρόδια, κυδώνια

θεοί μελαχρινοί, θεῖοι κι ἐξάδελφοι

τό λάδι ἀδειάζοντας μές στά πελώρια κιούπια

καί πνοές ἀπό τή ρεματιά εὐωδιάζοντας

λυγαριά καί σχίνο

σπάρτο καί πιπερόριζα

μέ τά πρῶτα πιπίσματα τῶν σπίνων

ψαλμωδίες γλυκές μέ τά πρῶτα πρῶτα Δόξα Σοι.

Μονάχη ἔγνοια ἡ γλώσσα μου, μέ τά πρῶτα πρῶτα Δόξα Σοι!

Ἐκεῖ δάφνες καί βάγια

θυμιατό καί λιβάνισμα

τίς πάλες εὐλογώντας καί τά καριοφίλια.

Στό χῶμα τό στρωμένο μέ τ' ἀμπελομάντιλα

κνίσες, τσουγκρίσματα

καί Χριστός Ἀνέστη

μέ τά πρῶτα σμπάρα τῶν Ἑλλήνων.

Ἀγάπες μυστικές μέ τά πρῶτα λόγια τοῦ Ὕμνου.

Μονάχη ἔγνοια ἡ γλώσσα μου, μέ τά πρῶτα λόγια του Ὕμνου!

Ὀδυσσέας Ἐλύτης

Τετράδιο 121 * Ἰανουάριος 2010