Ντυμένοι φίλοι οἱ ἐχθροί

Ἦρθαν
ντυμένοι «φίλοι»
ἀμέτρητες φορές οἱ ἐχθροί μου
τό παμπάλαιο χῶμα πατώντας.
Καί τό χῶμα δέν ἒδεσε ποτέ μέ τή φτέρνα τους.

Ἒφεραν τόν Σοφό, τόν Οἰκιστή καί τόν Γεωμέτρη
Βίβλους γραμμάτων καί ἀριθμῶν
τήν πᾶσα Ὑποταγή καί Δύναμη
τό παμπάλαιο φῶς ἐξουσιάζοντας.

Καί τό φῶς δέν ἒδεσε ποτέ μέ τή σκέπη τους.
Οὒτε μέλισσα κἂν δέ γελάστηκε τό χρυσό ν᾿ ἀρχινίσει παιχνίδι·
οὒτε ζέφυρος κἂν, τίς λευκές νά φουσκώσει ποδιές.

Ἒστησαν καί θεμέλιωσαν
στίς κορφές, στίς κοιλάδες, στά πόρτα
πύργους κραταιούς κι ἐπαύλεις
ξύλα καί ἂλλα πλεούμενα
τούς Νόμους, τούς θεσπίζοντας τά καλά καί συμφέροντα
στό παμπάλαιο μέτρο ἐφαρμόζοντας.

Καί τό μέτρο δέν ἒδεσε ποτέ μέ τή σκέψη τους.
Οὒτε κἂν ἓνα χνάρι Θεοῦ στήν ψυχή τους σημάδι δέν ἂφησε·
οὒτε κἂν ἓνα βλέμμα ξωθιᾶς τή μιλιά τους δέν εἶπε νά πάρει.

Ἒφτασαν
ντυμένοι «φίλοι» ἀμέτρητες φορές οἱ ἐχθροί μου
τά παμπάλαια δῶρα προσφέροντας.
Καί τά δῶρα τους ἂλλα δέν ἢτανε
παρά μόνο σίδερο καί φωτιά.

Στ᾿ ἀνοιχτά πού καρτέραγαν δάχτυλα
μόνον ὃπλα καί σίδερο καί φωτιά.

Μόνον ὃπλα καί σίδερο καί φωτιά. 

Ὀδυσσέας Ἐλύτης

Ἀπό τό Ἄξιον Ἐστί

Τετράδιο 135 * Μάϊος 2011