Ἡ ἀσθένεια τῆς ἀποϊεροποίησης

Ὁ Ἅγιος Τριαδικός Θεός μᾶς ἀποκαλύπτει ὅτι αὐτός εἶναι ὁ δημιουργός πάντων τῶν πνευματικῶν λογικῶν ὄντων, τῆς ὕλης, τῆς ἐνέργειας καί τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ Θεός εἶναι Ἅγιος καί ὅλα αὐτά πού δημιούργησε εἶναι ἅγια καί ἱερά. Δηλαδή δέν ἔγιναν γιά ὁποιαδήποτε χρήση ἀλλά γιά κάποιο σκοπό. Αὐτόν γιά τόν ὁποῖο τά δημιούργησε ὁ Θεός. Ἐφ' ὅσον, λοιπόν, εἶναι ἱερά, θά πρέπει νά στεκόμαστε ἀπέναντί τους ἱεροπρεπῶς.

Δυστυχῶς, ὅμως, ἀπό τότε πού εἰσῆλθε ἡ ἁμαρτία στόν κόσμο, ἄρχισε καί ἡ ἀποϊεροποίηση τῶν δημιουργημάτων τοῦ Θεοῦ. Ὁ Διάβολος καί τά ὄργανά του, διαρκῶς αὐτό ἐπιχειροῦν. Τήν ἀποϊεροποίηση τῶν πάντων. Τοῦ ἀνθρώπου, τῆς ζωῆς του, τῆς φύσεως ὅλης.

Ἡ προσπάθεια πού πρέπει νά κάνουμε σήμερα εἶναι νά ξαναδοῦμε τά πράγματα ὅπως εἶναι καί ὄχι μέσα ἀπ' τό πρῖσμα τῆς δαιμονικῆς διαστροφῆς. Ἡ ζωή, ὁ κόσμος θά πάρουν ἄλλη τροπή.

Ὅταν βλέπω τή φύση ὡς δημιούργημα τοῦ Θεοῦ δέν τήν καταστρέφω, δέν τή βάζω φωτιά, δέν τή διαλύω, δέν τήν σπαταλῶ.

Ὅταν βλέπω τόν ἄλλο ἄνθρωπο ὡς πλᾶσμα τοῦ Θεοῦ δέν τόν ἀδικῶ, δέν τόν ὑποδουλώνω, δέν τόν φονεύω μέ τήν ἔκτρωση, τόν ἀφήνω νά ἔρθει στή ζωή, δέν τόν φονεύω ποικιλοτρόπως, ἀκόμη καί εὐγενικά μέ τό προσωπεῖο τῆς εὐθανασίας.

Ὅταν θεωρῶ τό σῶμα τοῦ ἀνθρώπου ἱερό δέν τό ρίχνω στήν πορνεία, στή μοιχεία, στήν ὁμοφυλοφιλία, στή διαστροφή. Δέν τό ἐκθέτω ἄσεμνα καί προκλητικά γυμνό, μέ ἀποτέλεσμα τόν σκανδαλισμό καί τήν πτώση στήν ἁμαρτία ἄλλων συνανθρώπων. Δέν τό σκοτώνω ἀργά – ἀργά μέ τό ἀλκοόλ, τή νικοτίνη, τά ναρκωτικά, τήν ποικίλη ἀσωτία. Δέν μπορῶ νά ἐμπορεύομαι τά ζωτικά ὄργανα τοῦ ἄλλου, ἀφήνοντάς τον ἀνάπηρο ἤ καί νεκρό.

Ἄν γνωρίζαμε τήν ἱερότητα τοῦ σώματός μας, εἰδικά μέσα στόν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας πού βαπτισθήκαμε, δέν θά τό ρίχναμε ποτέ σέ τέτοιου εἴδους ἠθικές καταπτώσεις.

Ἄν βλέπαμε τόν χρόνο τῆς ζωῆς μας ἱερό καί ὡς δῶρο, πού μᾶς δόθηκε ἀπό τόν Θεό γιά τή σωτηρία μας, δέν θά τόν σπαταλούσαμε στήν ἁμαρτία, δέν θά τόν ἀφήναμε ἀνεκμετάλλευτο, ἀλλά «ἐξαγοραζόμενοι τόν καιρόν» θά ζούσαμε ὡς σοφοί καί θά ἐργαζόμασταν τή σωτηρία μας.Μέσα στόν χῶρο τῆς νέας δημιουργίας τοῦ Χριστοῦ, τό σῶμα τοῦ ἀνθρώπου γίνεται «μέλος Χριστοῦ» καί «ναός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος». Ὑπάρχει μεγαλύτερη ἀνοησία ἀπό τό νά χάσω αὐτά τά μέγιστα προνόμια, γιά χάρη τῆς ἀπολαύσεως κάποιας πρόσκαιρης ἁμαρτίας; Μέσα στήν καινή κτίση ὁ ἄνθρωπος καλεῖται νά δοξάσει τόν Θεό «διά τοῦ σώματος», θεωρώντας το ἱερό καί τηρώντας το ἁγνό. Καλεῖται νά τό προσφέρει διά τῆς ἐγκρατείας «θυσίαν ζωντανήν καί ἁγίαν, εὐάρεστον εἰς τόν Θεόν». Ἐάν ἀπό τό σῶμα μας ἀφαιρέσουμε τήν ἱερότητα, αὐτό εὐτελίζεται. Χάνει τήν ἀξία του. Τό σῶμα μας εἶναι θησαυρός ἀνεκτίμητος, ὅταν τό κρατοῦμε στή θέση πού ὁ Θεός τό ἔθεσε.

Μέσα στόν χῶρο τῆς Καινῆς κτίσεως, ἐπίσης, δέν ἐπιτρέπεται καμία σπατάλη. Ὅταν ὁ Χριστός χόρτασε τούς πεντακισχιλίους καί τοὐς τετρακισχιλίους μέ λίγα ψωμιά καί λίγα ψάρια, στό τέλος τούς εἶπε νά μαζέψουν τά περισσεύματα «ἵνα μἠ τι ἀπόλλυται». Ὁ ἐν Χριστῶ ἄνθρωπος δέν σπαταλᾶ τήν κτίση, δέν ὑπερκαταναλώνει τά ἀγαθά τοῦ Θεοῦ. Κάνει λογική χρήση καί ὄχι κατάχρηση. Δέν καταστρέφει τή δημιουργία τοῦ Θεοῦ. Τήν σέβεται, γιατί εἶναι ἱερή.

Κάποιοι, ὅμως, βλέπουν τήν Ἐκκλησία καί τον Θεό να τους εἶναι ἐμπόδιο στην ἐκμετάλλευση και στην ποικίλη ὑποδούλωση τῶν ἀνθρώπων, που ἐπιχειροῦν. Και ἀγωνίζονται πυρετωδῶς για την ἀποϊεροποίηση τῶν πάντων. Σκοπός τους εἶναι ἡ ὑπερκατανάλωση και τα μεγάλα κέρδη. Ἡ Ἐκκλησία, ὅμως, καλλιεργεῖ την ἀνθρώπινη σκέψη και ἀποτρέπει την ὑποδούλωση τῶν ἀνθρώπων στα σχέδιά τους. Ἡ Ἐκκλησία σοφίζει τους πιστούς και τους ἀποδεσμεύει ἀπό τα γήινα και τα κοσμικά. Ἡ Ἐκκλησία ἐλευθερώνει τους ἀνθρώπους, τονίζοντας την ἱερότητα τῆς δημιουργίας τοῦ Θεοῦ. Καλεῖ τους ἀνθρώπους να ἐξαγιασθοῦν και αὐτοί, ζώντας ὄχι ἁπλῶς ὡς υἱοί τῶν ἀνθρώπων τοῦ κόσμου τούτου, ὁ ὁποῖος παρέρχεται ἀλλά ὡς υἱοί τοῦ Θεοῦ.

Ἡ φύση ὡς δημιούργημα τοῦ Θεοῦ εἶναι ἱερή. Να στεκόμαστε με σεβασμό ἀπέναντί της. Ὁ ἄνθρωπος, ὡς πλᾶσμα τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἅγιος. Να στεκόμαστε ἱεροπρεπῶς ἀπέναντί του. Αὐτή εἶναι ἡ πραγματική ἀλλαγή που φέρνει ἡ Ἐκκλησία, με πολλή ἀγάπη σ΄ ὅλα τα δημιουργήματα τοῦ Θεοῦ.

Πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Λ. Βασιλείου
Ἐνορία Ἁγίου Νικολάου Σιάτιστας

Τετράδιο 133 * Μάρτιος 2011