Λέων καὶ δύο ταῦροι

Λέων προβαλὼν ταύροις δυσὶν ἐπειρᾶτο τούτους καταθοινήσασθαι. Οἱ δὲ τὰ ἑαυτῶν κέρατα ἐπίσης αὐτῷ ἀντιπαρατάξαντες οὐκ εἴων τὸν λέοντα μέσον αὐτῶν παρελθεῖν. Ὁρῶν τοίνυν ἐκεῖνος ὡς ἀδυνάτως ἔχει πρὸς αὐτοὺς κατεσοφίσατο τοῦ ἑνὸς καὶ πρὸς αὐτὸν ἔφησεν ὡς:

«Εἴ γε τὸν σὸν ἑταῖρον προδώσεις μοι, ἀβλαβῆ σε διατηρήσω».

Καὶ τούτῳ τῷ τρόπῳ ἀμφοτέρους τοὺς ταύρους ἀνῄρηκεν.

Οὗτος δηλοῖ ὡς καὶ πόλεις καὶ ἄνθρωποι ἀλλήλοις ὁμονοοῦνντες οὐ συγχωροῦσιν αὐτῶν τοὺς ἐχθροὺς περιγίνεσθαι, ῆς δ᾿ ὁμονοίας καταφρονοῦντες εὐχερῶς ἄρδην τοῖς ὑπεναντίοις ἁλίσκονται.

Ἕνα λιοντάρι στρίμωξε κάποτε δυὸ ταύρους κι ἤθελε νὰ τοὺς σκοτώσει. Ἀλλὰ ἐκεῖνοι πρόταξαν τὰ κέρατά τους καὶ δὲν τὸ ἄφηναν νὰ τοὺς γραπώσει. Εἶδε τὸ λιοντάρι πὼς δὲν θὰ τοὺς ἔκανε καλὰ μὲ τίποτε καὶ τοὺς δυὸ μαζί κι ἀποφάσισε νὰ ξεγελάσει τὸ ἕνα.

«Ἂν ἀφήσεις ἀκάλυπτο τὸ σύντροφό σου, δὲν πρόκειται νὰ σὲ πειράξω» τοῦ εἶπε.

Ἔτσι, κατάφερε νὰ τοὺς κατασπαράξει καὶ τοὺς δυό.

Σύμφωνα μὲ τὸ μύθο τὸ ἴδιο συμβαίνει στοὺς ἀνθρώπους καὶ στὶς κοινωνίες. Ὅταν εἶναι ἑνωμένοι καὶ δὲν ἀνοίγουν κουβέντες μὲ τοὺς ἐχθρούς τους, ἐπιβιώνουν. Ἀντίθετα, ὅταν περιφρονοῦν τὴν ἑνότητα, καταντοῦν παιχνίδι στὰ χέρια τῶν ἀντιπάλων.