Ἕνα σπίρτο στὸ τραπέζι

Ἕνα σπίρτο στὸ τραπέζι

πῆρε μόνο του φωτιὰ

κι ἄρχισε ἡ φωτιὰ νὰ παίζει

στὴν τρελή σου τὴ ματιὰ

Σπίθα πάνω σπίθα κάτω

ποιός νὰ πῆρε μυρουδιὰ

κι ὅταν ἦρθε τὸ Σαββάτο

μοῦ `χες κάψει τὴν καρδιὰ

Ἕνα σπίρτο στὸ τραπέζι

τὰ `καν’ ὅλα ρημαδιὸ

κι ἕνα γέλιο τρεμοπαίζει

στὰ χειλάκια σου τὰ δυὸ

Σπίθα πάνω σπίθα κάτω

δὲν ἀντέχω πιὰ ντροπὲς

μὲ φιλιὰ σὲ καλοπιάνω

μὲ πληρώνεις μ’ ἀστραπὲς

Πᾶς γιὰ νὰ βγάλεις τ' ἄχτι σου

μὰ δὲ θὰ γίνω στάχτη σου

κι ἂν μ’ ἔκαψες, κι ἂν μ’ ἔκαψες

νὰ μ’ ἀγαπᾶς δὲν ἔπαψες.

Νίκος Γκάτσος