Ἀποφθέγματα καὶ νουθεσίες

* Καλεῖται ὁ ἄνθρωπος τακτικά νά πλησιάζει τὸ Ποτήριο τῆς Ζωῆς. Ἡ καλύτερη καὶ ἁγιώτερη πρόσκληση… «Μετά φόβου Θεοῦ, πίστεως καὶ ἀγάπης προσέλθετε» λέει ὁ ἱερεύς, ὄχι «ἀπέλθετε»!.. Παίρνουμε Χριστό Ἐσταυρωμένο καί Ἀναστημένο. Καὶ τότε ὅλα τὰ δύσκολα σημεῖα δὲν ἔχουν καμιά θέση στὴ ζωή μας… Ἀκτινοβολοῦμε καὶ μοσχοβολᾶμε ἀπό ζωή Χριστοῦ. Καὶ ἀπολαμβάνουμε τὴ χαρά τοῦ Οὐρανοῦ ἀπό ἐδῶ, γιατί «ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντός ἡμῶν ἐστίν».

«Εἶμαι πολύ ἄρρωστος, Κύριε, νά λέει, δέξαι με, ὡς βαρειά ἄρρωστο, ὡς ἑτοιμοθάνατο». “Ἔτσι πρέπει νά πιστεύει ὅταν πλησιάζει τὸ Ποτήριον τῆς Ζωῆς. Καὶ ἔχει ἀνάγκη, πολλή ἀνάγκη, νὰ πάρει Σῶμα καὶ Αἷμα Κυρίου γιὰ νὰ δυναμώσει τὸν ἑαυτόν του. Γιὰ νὰ νικήσει τὸν ἑαυτόν του. Γιὰ νὰ ἀγωνισθεῖ καλύτερα.

* «Νῆφε ἐν πᾶσι». Ἄγρυπνος σὲ ὅλα. Ἄνθρωποι πού τοὺς ἐπισκέφθηκε ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ καὶ δὲν πρόσεξαν ἔγιναν κοσμικότεροι ἀπό τοὺς κοσμικούς. Ὁ χειρότερος ἄνθρωπος στὴν κοινωνία μπορεῖ νὰ γίνει αὐτός πού δοκίμασε τὴν Χάρι τοῦ Θεοῦ καὶ μετά δὲν πρόσεξε.

* Καὶ μόνος του νὰ εἶναι κανείς ἀνάμεσα στοὺς κοσμικούς, ἄν εἶναι σωστός χριστιανός, μεταβάλλει τὸ κοσμικό αὐτό περιβάλλον σ΄ ἕνα κομμάτι τοῦ Παραδείσου.

* Νὰ ἀναγκάζουμε τὸν ἑαυτό μας στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.

* Ὅταν βρισκόμαστε σὲ δίλημμα τί νὰ κάνουμε, καὶ μικρό παιδί νὰ ρωτᾶμε.

* Νὰ ἐνταφιάσουμε τὸν κακό ἑαυτό μας γιὰ νὰ ἀναστηθοῦμε. Διαφορετικά θὰ ζοῦμε στὸ αἰώνιο σκοτάδι.

* Θέλει πολλή δύναμη νὰ μὴν εἴμαστε φίλοι μὲ τὸν ἑαυτούλη μας.

* Στὰ Μοναστήρια ἀφιερώνουν τὴ μία ἡμέρα γιὰ τοὺς ἄρρωστους, τὴν ἄλλη γιὰ τὴ νεολαία, τὴν ἄλλη γιὰ τὴν κατάσταση ποὺ ἐπικρατεῖ σήμερα. Προσεύχονται καὶ κάνουν κομποσχοίνια… Ἄς ἀφιερώσουμε κι ἐμεῖς μία ἡμέρα τὴν ἑβδομάδα, τὴν Τετάρτη ἤ τὴν Παρασκευή· νὰ μὴ μιλᾶμε, ἀλλὰ νὰ κάνουμε προσευχὴ γιὰ τὴν κατάσταση τὴ σημερινή. Νὰ μὴ μιλᾶμε καθόλου, μόνο τὰ ἀναγκαῖα, τὰ ἐπαγγελματικὰ νὰ λέμε. Νὰ γονατίσουμε, νὰ προσευχηθοῦμε, νὰ κάνουμε κομποσχοίνι. Νὰ δεῖτε, θαῦμα θὰ γίνει, ἀδελφοί μου…

Γέρων Εὐσέβιος Γιαννακάκης (1910 – 1995)