Χαρῆτε νιοί

Χαρῆτε, νιοί, τὶς ὄμορφες καὶ νιὲς τὰ παλληκάρια,

κ' ἐσεῖς οἱ χαμογέροντες, χαρῆτε τὰ παιδιά σας.

Σὰν ὄνειρο, ποὺ εἶδα χτὲς κοντὰ νὰ ξημερώσῃ,

ἔτσ' εἶναι τοῦτος ὁ ντουνιάς, ὁ ψεύτικος ὁ κόσμος.

Σ' αὐτὸν τὸν κόσμο πού 'μαστε ἄλλοι τὸν εἶχαν πρῶτα,

σ' ἐμᾶς τὸν παραδώσανε κι ἄλλοι τὸν καρτεροῦνε.

Καλότυχά εἶναι τὰ βουνά, ποτέ τους δὲ γερνᾶνε,

τὸ καλοκαίρι πράσινα καὶ τὸ χειμῶνα χιόνι,

καὶ καρτεροῦν τὴν ἄνοιξη, τ' ὄμορφο καλοκαίρι,

νὰ μπουμπουκιάσουν τὰ κλαριά, ν' ἀνοίξουνε τὰ δέντρα,

νὰ βγοῦν οἱ στάνες στὰ βουνά, νὰ βγοῦν κι οἱ Βλαχοποῦλες·

νὰ βγοῦν καὶ τὰ Βλαχόπουλα, λαλῶντας τὶς φλογέρες.