Καλῶς ἀνταμωθήκαμεν ἐμεῖς οἱ ντερτιλῆδες

Καλῶς ἀνταμωθήκαμεν ἐμεῖς οἱ ντερτιλῆδες,

νὰ κλάψουμε τὰ ντέρτια μας καὶ τὰ παράπονά μας.

Πάλε καλαῖς ἀντάμωσαις, πάλε ν’ ἀνταμωθοῦμε,

στὸν Ἅγιο Λιά, στὸν πλάτανο, ψηλὰ στὸ κρυονέρι,

πὄχουν οἱ κλέφταις σύνοδο κι οἱ καπιταναραῖοι,

πὄχουν ἀρνιὰ καὶ ψένουνε, κριάρια σουγλισμένα,

ὅπ' ἔχουν καὶ γλυκὸ κρασὶ ἀπὸ τὸ μοναστήρι,

κι ἔχουν τὴν Γκόλφω στὸ πλευρὸ καὶ τοὺς κερνάει καὶ πίνουν.

Κι ὁ καπετάνιος τοὺς μιλάει, κι ὁ καπετάνιος λέει,

Γιὰ φᾶτε, πιέτε, βρὲ παιδιά, χαρῆτε, νὰ χαροῦμε

τοῦτον τὸ χρόνο τὸν καλό, τὸν ἄλλο ποιός τὸ ξέρει,

γιὰ ζοῦμε, γιὰ πεθαίνουμε, γιὰ σ΄ ἄλλον κόσμο πᾶμε.