Λοκατζῆδες

Στήν Σκήτη τῶν Ἰβήρων εἶναι οἱ «Ἃγιοι Ἀπόστολοι», ὃπου μένουν τώρα δύο Πατέρες, πού εἶναι καί κατά σάρκα ἀδέλφια. Στή Συνοδεία αὐτή ἦταν καί ὁ Γέρο-Παχώμιος, στόν ὁποῖο ἒβλεπε κανείς ὁλοφάνερα τήν ἁγιότητα ζωγραφισμένη στό πρόσωπό του. Τό Γεροντάκι αὐτό ἦταν πολύ ἁπλό καί τελείως ἀγράμματο ἀλλά πολύ χαριτωμένο. Στό Κυριακό τῆς Σκήτης, ὃταν ἐρχόταν γιά νά ἐκκλησιασθεῖ τίς ἑορτές, ποτέ δέν καθόταν στό στασίδι, ἀλλά πάντα ὄρθιος στεκόταν, ἀκόμα καί στίς ὁλονυχτίες, καί ἒλεγε τήν εὐχή. Ὅταν τύχαινε νά τόν ρωτήση κανείς “ποῦ βρίσκεται ἡ ἀκολουθία”, ἀπαντοῦσε:

- Ψαλτήρια-ψαλτήρια λένε οἱ Πατέρες. Ὅλα ψαλτήρια τά ἒλεγε. Οὔτε καί ἀπό ψαλτικά ἤξερε καθόλου, ἐκτός ἀπό τό Χριστός Ἀνέστη, πού ἒψαλε τό Πάσχα. Πάντα πρόθυμος νά κάνει τά θελήματα τῶν ἂλλων, χωρίς νά ἒχει καθόλου θέλημα δικό του.

Ὅση στενοχώρια καί ἂν εἶχε κανείς, ἃμα ἒβλεπε τόν Πατέρα Παχώμιο, τοῦ ἒφευγε. Ὅλοι τόν ἀγαποῦσαν, ἀκόμα καί τά φίδια, πού τοῦ εἶχαν ἐμπιστοσύνη καί δέν ἒφευγαν, ὅταν τόν ἒβλεπαν. Στήν περιοχή τῆς Καλύβης ἦταν πολλά φίδια, γιατί ὑπῆρχαν νερά. Οἱ ἂλλοι δύο Πατέρες πολύ φοβοῦνταν τά φίδια, ἐνῶ ὁ Γέρο-Παχώμιος τά πλησίαζε χαμογελαστός, τά ἒπιανε καί τά ἒβγαζε ἒξω ἀπό τόν φράχτη τους.

Μιά μέρα ἐνῶ πήγαινε βιαστικός στήν Καλύβη τῶν Μαρκιανῶν, στό δρόμο βρῆκε ἓνα μεγάλο φίδι, τό ὁποῖο τύλιξε στήν μέση του σάν ζώνη, γιά νά τελειώση πρῶτα τήν δουλειά του καί μετά νά τό βγάλει ἒξω ἀπό τήν περιοχή τους. Ὁ Πατήρ Ἰάκωβος, μόλις τόν εἶδε, τρόμαξε, καί ὁ Πατήρ Παχώμιος παραξενεύτηκε γιά αὐτό. Μετά μοῦ ἒλεγε:

- Δέν ξέρω γιατί φοβᾶται ἀπό τά φίδια. Ἐκεῖνος ὁ δικός μας ὁ Πατήρ Ἀνδρέας φοβᾶται ἀκόμα καί τούς σκορπιούς! Ἐγώ τούς μαζεύω στήν χούφτα μου τούς σκορπιούς ἀπό τά ντουβάρια καί τούς πετάω ἒξω ἀπό τήν Καλύβα. Τώρα πού τρέμουν τά χέρια μου ἀπό τό πάρκινσον, τά μεγάλα φίδια σβαρνίζοντας τά βγάζω ἒξω.

Ρώτησα τόν Γέροντα: - Γιατί δέν σέ δαγκώνουν ἐσένα τά φίδια, Πάτερ Παχώμιε;

Μοῦ ἀπάντησε: - Κάπου γράφει ὁ Ἰησοῦς Χριστός σέ ἓνα χαρτί «ἐάν έχεις πίστη, πιάνεις καί τά φίδια καί τούς σκορπιούς, καί δέ σέ πειράζουν».

Τό ἃγιο αὐτό Γεροντάκι, ὁ Πατήρ Παχώμιος, εἶχε ἀναπαυθῆ στίς 22.10.1967. Μαζί μέ ἂλλους Ὁσίους Πατέρες, πού ἀγωνίσθηκαν φιλότιμα στό Περιβόλι τῆς Παναγίας, καί ἐξαγνίσθηκαν μέ τή βοήθεια τῆς Καλῆς μητέρας, τῆς Ἁγνῆς Παρθένου, ἒγιναν Στρατιῶτες τοῦ Χριστοῦ, νίκησαν τά πάθη τους, ἐξόντωσαν τόν ἐχθρό διάβολο, αὐτοί οἱ «Λοκατζῆδες τῆς Ἐκκλησίας μας», καί στεφανώθηκαν ἀπό τόν Χριστό μέ ἂφθαρτο στεφάνι.

Γέρων Παΐσιος Ἁγιορείτης

Τετράδιο 149 * Αὔγουστος 2012