Τετάρτη 9 Ιουλίου 2014


Θὰ προσπαθήσω νὰ εἶμαι ἕνας ἔντιμος Χριστιανός

Εναι μία καυτ μέρα - γι τ Σν Φρανσίσκο μοιάζει πολ μ καλοκαίρι. Κατάφερα ν τελειώσω τ μεταπτυχιακ ργασία μου κα τν παρέδωσα τελικ τν προηγούμενη Παρασκευή, λλ συνήθως, γι κάποιο λόγο, δὲν στέλνουν τος βαθμος πρν π τὸν Σεπτέμβριο.  σχολομαι κόμα μ τ κινέζικα, βοηθάω τν Κινέζο πρώην καθηγητή μου Τζνγκ Σιν ν μεταφράσει να ρθρο (π τ κινέζικα) μ θέμα τν κινέζικη φιλοσοφία, γι να περιοδικ φιλοσοφίας.
ποκρισία το καδημαϊκο κόσμου δν πρξε ποτ τόσο προκάλυπτη σο στν περίπτωσή του. καθηγητής μου γνωρίζει περισσότερα γι τν κινέζικη φιλοσοφία, π ποιονδήποτε λλον στ χώρα κα χει σπουδάσει δίπλα σ ληθινος φιλοσόφους κα σοφος στν Κίνα. μως δν μπορε ν βρε δουλει σ κανένα μερικανικ πανεπιστήμιο, πειδ δν εναι πτυχιοχος μερικανικο πανεπιστημίου κα πειδ δν ναλώνεται σ δημόσιες σχέσεις - μ δύο λόγια, πειδ παραεναι τίμιος νθρωπος!
Εναι λήθεια τι στν ρχ πέλεξα τν καδημαϊκ ζωή, διότι Θεός μο δωσε να μυαλ γι ν Τν πηρετ κα καδημαϊκς κόσμος εναι κατεξοχν χρος στν ποον ποτίθεται τι χρησιμοποιεται τ νθρώπινο μυαλό. μως πλέον, μετ π κτ ννέα χρόνια στ πανεπιστήμια, ξέρω καλ τί γίνεται κε.
Λίγοι κτιμον κα σέβονται τ μυαλ κα ατο εναι καθηγητς τς «παλις σχολς», ο ποοι σύντομα θ κλείψουν. Γι τος πόλοιπους εναι ζήτημα ξασφάλισης χρημάτων κα μις σταθερς θέσης στν ζω - χρησιμοποιον τ μυαλ σν να εδος παιχνιδιο, κάνουν ξυπνα τρκ μ τ μυαλ κα πληρώνονται γι̉ ατὸ, πως ο κλόουν στ τσίρκο.
Στς μέρες μας χει κλείψει π τος νθρώπους γάπη γι τν λήθεια κα ατο πο διαθέτουν μυαλό, πρέπει ν κπορνεύουν ατ τ τάλαντό τους γι ν τ βγάζουν πέρα.
γ δν μπορ ν κάνω κάτι τέτοιο, διότι γάπη μου γι τν λήθεια εναι πολ μεγάλη. Γι μένα καδημαϊκ σταδιοδρομία εναι πλς μία δουλειὰ, δν πρόκειται ν γίνω δολος σ̉ ατήν. Δν πηρετ τὸν Θε στν καδημαϊκ κόσμο, πλς κερδίζω τν πιούσιο. ν πρόκειται ν πηρετήσω τὸν Θε σ' ατν τν κόσμο κα ν̉ ποφύγω τσι ν κάνω τ ζωή μου μία πλήρη ποτυχία, θ πρέπει ν τ κάνω κτς τν καδημαϊκν κύκλων.
χω ποταμιεύσει να μικρ ποσν κα λπίζω ν κερδίσω λίγα χρήματα κόμα μ καμι δουλίτσα. Πιστεύω τι θ τ βγάλω πέρα οκονομικ γι ναν χρόνο, κάνοντας ατ πο παγορεύει συνείδησή μου: ν γράψω να βιβλίο γι τν πνευματικ κατάσταση το νθρώπου σήμερα - θέμα γι τ ποο, μ τ χάρη το Θεο, γνωρίζω ρισμένα πράγματα.
Τ βιβλίο μλλον δν θ πουλήσει, καθότι ο νθρωποι δν θέλουν ν θυμονται τ πράγματα πο χω ν τος π· προτιμον ν βγάζουν χρήματα, παρ ν λατρεύουν τὸν Θεό.
Εναι λήθεια τι ατ γενι εναι μπερδεμένη. Τ μόνο πρόβλημα μ μένα εναι τι δν εμαι μπερδεμένος κα γνωρίζω πολ καλ ποι εναι τ καθκον το νθρώπου: ν λατρεύει τὸν Θε κα τν Υό Του κα ν προετοιμάζεται γι τ ζω στν  περχόμενο κόσμο, χι ν ζε νετα κι ετυχισμένα σ̉ ατν τν κόσμο κμεταλλευόμενος τὸν συνάνθρωπό του κα ξεχνώντας τὸν Θε κα τ Βασιλεία Του.
ν Χριστς ρχόταν σήμερα σ̉ ατν τν κόσμο, ξέρετε τί θ Το συνέβαινε; Θ Τν κλειναν σ ψυχιατρεο κα θ Τν πέβαλαν σ ψυχοθεραπεία κα τ διο θ καναν στος γίους Του.
κόσμος θ Τν σταύρωνε σήμερα κριβς πως τ πραξε πρν π δύο χιλιάδες χρόνια, διότι κόσμος δν χει μάθει τίποτα, πέραν π τ ν κατεργάζεται κόμη δολιότερες μορφς ποκρισίας.
Κα τί θ συνέβαινε ν σ κάποια π τς τάξεις μου στ πανεπιστήμιο, λεγα στος φοιτητές μου τι λη μόρφωση το κόσμου εναι σήμαντη, συγκρινόμενη μ τ καθκον μας ν λατρεύσουμε τὸν Θεό, ν̉ ποδεχτομε τὸν Θεάνθρωπο ποος πέθανε γι τς δικές μας μαρτίες, κα ν προετοιμαστομε γι τ ζω στν περχόμενο κόσμο;
Τ πιθανότερο εναι τι θ γελοσαν σ βάρος μου κα φυσικ ο πεύθυνοι το πανεπιστημίου, ν τ μάθαιναν, θ μ πέλυαν - διότι εναι ντίθετο μ τὸν νόμο τ ν κηρύσσει κάποιος τν λήθεια στ πανεπιστήμιά μας.
Λέμε τι ζομε σ χριστιανικ κοινωνία, λλ ατ δν σχύει. Ζομε σ μία κοινωνία πι εδωλολατρικ κα πι χθρικ πρς τὸν Χριστό, π κείνη στν ποία διος γεννήθηκε.
Πρόσφατα νας καθολικς ερέας, στ Πανεπιστήμιο τς Καλιφόρνια, στ Λς ντζελες, τόλμησε ν πε τι τ πανεπιστήμιο εχε παγανιστικ τμόσφαιρα κα ο θύνοντες το πανεπιστημίου τν χαρακτήρισαν «φανατικ» κα «παράφρονα».
λεγε τν λήθεια, λλ ο νθρωποι μισον τν λήθεια κα γι̉ ατ εχαρίστως θ ξανασταύρωναν τὸν Χριστ ν ρχόταν νάμεσά τους.
Εμαι Χριστιανς κα θ προσπαθήσω ν εμαι νας ντιμος Χριστιανός. Χριστς επε ν χαρίσουμε λα μας τ χρήματα κα ν Τν κολουθήσουμε. γ πέχω πολ π̉ ατό. μως θ προσπαθήσω ν μ βγάζω παραπάνω χρήματα π̉ σα χρειάζομαι γι ν ζήσω. ν τ καταφέρω, ργαζόμενος να δύο χρόνια κάθε φορ σ κάποιο πανεπιστήμιο, τότε ντάξει.
Τν πόλοιπο καιρ μως σκοπεύω ν πηρετήσω τὸν Θε μ τ τάλαντα πο κενος μο δωσε. Φέτος χω τν εκαιρία ν τ κάνω κα θ τ κάνω. καθηγητής μου, Μποντμπεργκ, πού εναι Ρσος, (ἡ ἀγάπη γιὰ τὸν Θεὸ μοιάζει νὰ εἶναι πιὸ βαθιὰ ριζωμένη στοὺς Ρώσους παρὰ σὲ ἄλλους λαούς), δὲν προσπάθησε νὰ μ μποδίσει ν γκαταλείψω γι ναν χρόνο τν καδημαϊκ κόσμο- γνωρίζει πολ καλ τι γάπη γι τν λήθεια κα γι τὸν Θε εναι πείρως πι σημαντικ π̉ τν γάπη γι τν σφάλεια, τ χρήματα, τ φήμη.
Μπορ μόνο ν κολουθήσω τ συνείδησή μου. Δν μπορ ν κοροϊδέψω τν αυτό μου.
Ξέρω τι κάνω τ σωστό. ν ατ πο κάνω μοιάζει νόητο στ μάτια το κόσμου, μπορ μόνο ν παντήσω μ τ λόγια το ποστόλου Παύλου: λη σοφία ατο το κόσμου, δν εναι παρ μωρία στ μάτια το Θεο. Ατ εναι κάτι πο ξεχνμε πολ εκολα.
Πρέπει μως ν πιστρέψω στ κινέζικο κείμενο πο μεταφράζω.
Τος χαιρετισμούς μου στν ϊλήν.
Μὲ ἀγάπη,
Εὐγένιος
Στς 14 ουνίου το 1964, μία βδομάδα φότου κατέθεσε τ διπλωματική του ργασία, π. Σεραφείμ Ρόουζ γραψε στος γονες του ατ τ γράμμα μ σκοπ ν τος ξηγήσει τος λόγους γι τ σχέδιό του.
Τετράδιο 151 * Ὀκτώβριος 2012



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου