Πρῶτα νὰ γίνει ποιητής

Ὅποιος θέλει νὰ γίνει χριστιανός, πρέπει πρῶτα νὰ γίνει ποιητής. Αὐτὸ εἶναι! Πρέπει νὰ πονᾶς. Ν’ ἀγαπᾶς καὶ νὰ πονᾶς. Νὰ πονᾶς γι’ αὐτὸν ποὺ ἀγαπᾶς. Ἡ ἀγάπη κάνει κόπο γιὰ τὸν ἀγαπημένο. Ὅλη νύχτα τρέχει, ἀγρυπνεῖ, ματώνει τὰ πόδια, γιὰ νὰ συναντηθεῖ μὲ τὸν ἀγαπημένο. Κάνει θυσίες, δὲ λογαριάζει τίποτα, οὔτε ἀπειλές, οὔτε δυσκολίες, ἐξ αἰτίας τῆς ἀγάπης.

Ἡ ἀγάπη πρὸς τὸ Χριστὸ εἶναι ἄλλο πρᾶγμα, ἀπείρως ἀνώτερο. Καὶ ὅταν λέμε ἀγάπη, δὲν εἶναι οἱ ἀρετές ποὺ θ’ ἀποκτήσουμε ἀλλά ἡ ἀγαπῶσα καρδιὰ πρὸς τὸ Χριστό καὶ τοὺς ἄλλους. Τὸ καθετὶ ἐκεῖ νὰ τὸ στρέφουμε...

Οἱ περισσότεροι ἔρχονται ἐδῶ καὶ μοῦ λένε: Κανεὶς δὲν μὲ θέλει, εἶμαι ἄχρηστος, δὲν μὲ καταλαβαίνουν, δὲν μ' ἀγαποῦν.

Τοὺς ἐξηγῶ τότε ὅτι ὅλα αὐτά προέρχονται ἀπὸ τὸν ἐγωισμό. Ὅταν στραφεῖς πρὸς τὸ Θεό, δὲν ζητᾶς τίποτε, δὲν εἶσαι ἀνικανοποίητος, καὶ εἶσαι μὲ ὅλα καὶ μὲ ὅλους εὐχαριστημένος. Τοὺς ἀγαπᾶς τότε ὅλους κι' ἐκεῖνοι σ' ἀγαποῦν.

Κι' αὐτὸ ἐξαρτᾶται ἀπὸ ἐσένα, διότι ἑνώθηκες μὲ τὸν Θεό.

Ἅγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης