Μήν ἀγωνιᾶς γιά τό μέλλον

Τό ὅτι ἔχουμε πίστη δέν σημαίνει μόνο ὅτι πιστεύουμε στό Θεό σάν δημιουργό μας. Σημαίνει ἐπίσης ὅτι ἀναγνωρίζουμε τήν ἀκατάπαυστη πρόνοια καί μέριμνά Του γιά τό καλό μας, ἀκόμα καί στίς ἀσήμαντες πτυχές τῆς ζωῆς μας. Αὐτό, βέβαια, εἶναι λίγο-πολύ ἀδύνατο να το ἀντιληφθεῖ ὁ νοῦς μας, ἔτσι ὅπως εἶναι βυθισμένος μέσα στό σκοτάδι τῶν παθῶν...

Ἐκεῖνο πού πρέπει να ἐπιζητοῦμε, ὅταν βρισκόμαστε μέσα στη θύελλα τῶν θλίψεων, δέν εἶναι ἡ συναισθηματική νάρκωση, οὔτε κάποια μέθοδος πού θά μᾶς κάνει ἀναίσθητους, ἀλλά ἡ τέχνη ν᾿ ἀποδεχόμαστε καί να ὑπομένουμε μ᾿ εὐγνωμοσύνη κάθε λύπη.

Καί μήν ξεχνᾶς: Στήν πραγματικότητα, δέν εἶναι αὐτό καθεαυτό το βάρος τῆς μιᾶς ἤ τῆς ἄλλης λύπης, πού μᾶς καταβάλλει καί μᾶς τσακίζει. Ὄχι. Τά κύματα τῆς καταθλίψεως ταράζουν μόνο μιά καρδιά πού τή διακρίνουν ἡ ἀστάθεια, οἱ μεταπτώσεις, ἡ ἔλλειψη ἰσορροπίας. Ἀγωνίσου, λοιπόν, γιά να σταθεροποιήσεις μέσα σου τήν εἰρήνη.

Μήν ἀγωνιᾶς γιά τό μέλλον. Ὁ Κύριος μεριμνᾶ! Προσπάθησε μόνο νά ἐφαρμόζεις μέ ἀκρίβεια τις ἐντολές Του στό παρόν. Καί μην τρέφεις τήν παραμικρή ἐχθρότητα γιά ὁποιονδήποτε, «μετά πάντων ἀνθρώπων εἰρηνεύων».

Ὅσιος Μακάριος τῆς Ὄπτινα