Νεαροὶ χωρὶς πείρα, καὶ ἀπατεῶνες

«Ἰδοὺ δὴ ὁ δεσπότης Κύριος σαβαὼθ ἀφελεῖ... ἄνθρωπον πολεμιστὴν καὶ δικαστὴν καὶ προφήτην καὶ στοχαστὴν καὶ πρεσβύτερον... καὶ θαυμαστὸν σύμβουλον καὶ σοφὸν ἀρχιτέκτονα καὶ συνετὸν ἀκροατήν· καὶ ἐπιστήσω νεανίσκους ἄρχοντας αὐτῶν, καὶ ἐμπαῖκται κυριεύσουσιν αὐτῶν. Καὶ συμπεσεῖται ὁ λαός, ἄνθρωπος πρὸς ἄνθρωπον καὶ ἄνθρωπος πρὸς τὸν πλησίον αὐτοῦ· προσκόψει τὸ παιδίον πρὸς τὸν πρεσβύτην, ὁ ἄτιμος πρὸς τὸν ἔντιμον». 

«Ὁ δεσπότης, ὁ Κύριος τῶν δυνάμεων, θὰ ἀφαιρέσει [ἀπὸ τὸν λαό]… κάθε ἄνδρα ἐμπειροπόλεμο καὶ δικαστὴ καὶ προφήτη καὶ συνετὸ καὶ ἔμπειρο πρεσβύτη...  κάθε ἀξιόλογο σύμβουλο καὶ σοφὸ ἀρχιτέκτονα καὶ ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος μὲ σύνεση θὰ ἀκούει τὴν ἀλήθεια. Θὰ ἐπιτρέψει νὰ γίνουν ἄρχοντες νεαροὶ χωρὶς πείρα, καὶ ἀπατεῶνες θὰ ἀναδειχθοῦν κύριοι καὶ δυνάστες τοῦ λαοῦ. Τότε ὁ ἕνας ἄνθρωπος θὰ πέσει πάνω στὸν ἄλλο καὶ κάθε ἄνθρωπος ἐναντίον τοῦ πλησίον του. Μὲ αὐθάδεια θὰ συγκρουσθεῖ τὸ παιδὶ μὲ τὸν γέροντα, καὶ ὁ ἀνέντιμος μὲ τὸν ἔντιμο».

Προφήτης Ἡσαΐας (3:1-5)