Τοῦ Βασίλη

Βασίλη, κάτσε φρόνιμα νὰ γίνεις νοικοκύρης,
γιὰ ν᾿ ἀποχτήσεις πρόβατα, ζευγάρια ἀγελάδες
χωριὰ καὶ ἀμπελοχώραφα, κοπέλια νὰ δουλεύουν.

Μάνα μου ἐγὼ δὲν κάθομαι νὰ γίνω νοικοκύρης
καὶ νἆμαι σκλάβος τῶν Τούρκων, κοπέλι στοὺς γερόντους.
Φέρε μου τ᾿ ἀλαφρὸ σπαθὶ καὶ τὸ βαριὸ τουφέκι,
νὰ πεταχτῶ σὰν τὸ πουλὶ ψηλὰ στὰ κορφοβούνια,
νὰ πάρω δίπλα τὰ βουνὰ νὰ περπατήσω λόγγους,
νὰ βρῶ λημέρια τῶν κλεφτῶν, γιατάκια καπετάνιων,
νὰ πάω νὰ βρῶ τὸ Μάνταλο, νὰ σμίξω τὸ Μπαστέκη,
ποὺ πολεμοῦν μὲ τὴν Τουρκιὰ καὶ μὲ τοὺς Ἀρβανῖτες.
Νὰ μπῶ σὲ δαύτους σύντροφος στὰ κλέφτικα κεφάλια,
σὲ μιὰ σπαθιὰ νὰ κόφτω τρεῖς, μὲ τὸ τουφέκι πέντε
καὶ μὲ τὸ γιαταγάνι μου σαράντα καὶ πενήντα.

Πουρνὸ φιλεῖ τὴ μάνα του, πουρνὸ ξεπροβοδιέται.
- Γειά σας, βουνὰ μὲ τοὺς γκρεμούς, λαγκάδια μὲ τὶς πάχνες.
- Καλῶς τὸ τ᾿ ἄξιο τὸ παιδὶ καὶ τ᾿ ἄξιο παλληκάρι.