Εὐκαιρία νὰ δώσετε ἐξετάσεις

Ὅταν ἤμουν στὴν μονὴ Στομίου, ἦταν κάτω στὴν Κόνιτσα ἕνας παπὰς ποὺ μὲ ἀγαποῦσε ἀπὸ λαϊκὸ ἀκόμη. Μιὰ Κυριακὴ εἶχα κατεβεῖ νὰ λειτουργηθῶ στὴν Κόνιτσα. Ἡ ἐκκλησία ἦταν γεμάτη κόσμο. Τὴν στιγμὴ ποὺ ἔμπαινα, ὅπως συνήθιζα, στὸ ἱερό, εἶπα μέσα μου: «Θεέ μου, βάλε ὅλους αὐτοὺς τοὺς πιστοὺς στὸν Παράδεισο κι ἐμένα, ἂν θέλεις, βάλε με σὲ μιὰ ἀκρούλα».

Ὅταν πλησίασε ἡ ὥρα τῆς Θείας Κοινωνίας, ἐνῶ αὐτὸς ὁ παπὰς πάντα μὲ κοινωνοῦσε μέσα στὸ Ἱερό, γύρισε πρὸς τὸ μέρος μου καὶ φώναξε δυνατά:

«Βγὲς ἀπὸ τὸ Ἱερὸ νὰ κοινωνήσεις ἀπ’ ἔξω τελευταῖος, γιατὶ εἶσαι ἀνάξιος». Βγῆκα ἔξω, χωρὶς νὰ πῶ τίποτε. Πῆγα στὸ ἀναλόγιο καὶ ἄρχισα νὰ διαβάζω τὴν ἀκολουθία τῆς Θείας Μεταλήψεως. Ὕστερα, καθὼς πήγαινα τελευταῖος νὰ κοινωνήσω, εἶπα μέσα μου: «Ὁ παπὰς φωτίσθηκε ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ μοῦ ἀποκάλυψε ποιὸς εἶμαι. Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησέ με, τὸ κτῆνος».

Μόλις κοινώνησα, αἰσθάνθηκα μέσα μου μεγάλη γλυκύτητα. Ὅταν τελείωσε ἡ Θεία Λειτουργία, μὲ πλησιάζει ὁ παπὰς συντετριμμένος:

«Συγχώρεσέ με! μοῦ λέει. Πῶς τὸ ἔκανα αὐτό! Ἐγὼ μπροστά σου δὲν ἔβαζα οὔτε τὰ παιδιά μου οὔτε τὴν παπαδιά, οὔτε τὸν ἑαυτό μου. Τί ἦταν αὐτὸ ποὺ ἔπαθα!». Ἔπεφτε κάτω, μοῦ ἔβαζε μετάνοια. Μοῦ ζητοῦσε συγγνώμη, προσπαθοῦσε νὰ μοῦ φιλήσει τὰ χέρια.

«Παπά μου, τοῦ λέω, μὴ στενοχωριέσαι. Δὲν φταῖς ἐσύ, ἐγὼ φταίω. Σὲ χρησιμοποίησε ὁ Θεὸς ἐκείνη τὴν στιγμή, γιὰ νὰ δοκιμάση ἐμένα».

Ὁ παπὰς δὲν μποροῦσε νὰ καταλάβει τί τοῦ ἔλεγα καὶ τελικά, νομίζω, δὲν τὸν ἔπεισα. Ὅλα αὐτὰ ἔγιναν ἐξαιτίας τῆς προσευχῆς ποὺ εἶχα κάνει. Κι ἐσεῖς, ὅταν βλέπετε μία ἀδελφὴ νὰ παραφέρεται καὶ νὰ σᾶς μιλάει ἄσχημα, νὰ ξέρετε ὅτι τὶς περισσότερες φορὲς ἡ αἰτία εἶναι ἡ προσευχὴ ποὺ κάνετε.

Ἐπειδὴ δηλαδὴ ζητᾶτε ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ σᾶς δώση ταπείνωση, ἀγάπη, κ.λπ., παίρνει ὁ Θεὸς γιὰ λίγο τὴν Χάρη Του ἀπὸ τὴν ἀδελφὴ καὶ σᾶς ταπεινώνει καὶ σᾶς στενοχωρεῖ. Ἔτσι σᾶς δίνεται ἡ εὐκαιρία νὰ δώσετε ἐξετάσεις στὴν ταπείνωση, στὴν ἀγάπη. Ἂν ταπεινωθεῖτε, θὰ ὠφεληθεῖτε. Ὅσο γιὰ τὴν ἀδελφή, θὰ λάβει διπλὴ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ: καὶ γιατὶ τῆς πῆρε ὁ Θεὸς τὴν Χάρη, γιὰ νὰ δοκιμάσει ἐσᾶς, καὶ γιατὶ ταπεινώθηκε μὲ τὸ σφάλμα της καὶ ζήτησε συγχώρεση ἀπὸ τὸν Θεό. Ὁπότε καὶ ἐσεῖς ἐργάζεσθε στὴν ταπείνωση καὶ ἐκείνη γίνεται καλύτερη.

Ἅγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης