Σ' Αὐτόν νά γονατίζεις

Ἕνας ἄνδρας ἀπὸ τὴ Ρόδο συνήθιζε νὰ γονατίζει ἀπὸ σεβασμό, ὅταν ἐπικοινωνοῦσε τηλεφωνικῶς μὲ τὸν Γέροντα. Ἀλλὰ μία μέρα ποὺ τὸν εἶχε πάρει νὰ ζητήσει εὐχὴ γιὰ τὸν ἴδιο καὶ γιὰ τὸ παιδί του, τὸν ἄκουσε νὰ ρωτᾶ:

- Δὲν μοῦ λές, ποιός εἶναι πίσω σου, στὸ δεξιὸ μέρος; Ὃ ἄνθρωπος κοίταξε, ἀλλὰ δὲν εἶδε κάποιον.

- Κανένας, Γέροντα.

- Κανένας, ἔ; Δὲν εἶναι ὁ Κύριος;

Ὁ ἄλλος τότε πρόσεξε. Ὑπῆρχε ὄντως στὸν τοῖχο μία εἰκόνα τοῦ Κυρίου ἐσταυρωμένου.

- Ναί, Γέροντα, ψέλλισε.

-Ἔ, ἀπ' Αὐτὸν νὰ ζητᾶς τὴν εὐχὴ καὶ τὴν προστασία, καὶ σ' Αὐτὸν νὰ γονατίζεις καὶ νὰ προσεύχεσαι, τοῦ ἀπάντησε ἀπὸ τὸ Δαδὶ ἐκεῖνος, πού, ἐννοεῖται, δὲν ἤξερε τίποτε γιὰ τὸ πῶς συμπεριφέρεται ὁ ἄνθρωπος ἢ γιὰ τὸ πῶς εἶναι διαμορφωμένο τὸ ἐσωτερικὸ τοῦ σπιτιοῦ του.

Γέρων Ἀμβρόσιος Λάζαρης