Ἡ Ἀλήθεια εἶναι ὁ Χριστός

Ὁ Κύριος δὲν ἐνηνθρώπησε γιὰ νὰ εἰσηγηθῆ μία νέα φιλοσοφικὴ πρότασι γιὰ τὴν ἀλήθεια ἢ ἔστω καὶ μία νέα ἠθικὴ συμπεριφορὰ ἢ μία νέα μεταξὺ ἄλλων θρησκεία, ἀλλὰ γιὰ νὰ φέρη στὸν κόσμο σαρκωμένη τὴν Ἀλήθεια, τὸν ἑαυτό Του. Ἔκτοτε γιὰ τοὺς Χριστιανοὺς ἡ Ἀλήθεια εἶναι ὁ Χριστός. Κατὰ τὸν Ἅγιο Ἰωάννη τὸν Θεολόγο καὶ Εὐαγγελιστή: «ὁ νόμος διὰ Μωϋσέως ἐδόθη, ἡ χάρις καὶ ἡ ἀλήθεια διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐγένετο».

Καὶ ἐπειδὴ ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ Ἀλήθεια, ἐλευθερώνει ἀπὸ τὴν πλάνη καὶ ἄγνοια καὶ σώζει τὸν ἄνθρωπο: «γνώσεσθε τὴν Ἀλήθειαν, καὶ ἡ Ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς». Ὑπάρχουν πολλὲς ἀπόψεις γιὰ τὴν ἀλήθεια, ἀλλὰ ἕνας μόνος εἶναι ἡ Ἀλήθεια.

Αὐτὸν τὸν Χριστὸ - Ἀλήθεια προεφήτευσαν οἱ Προφῆται, ἐκήρυξαν οἱ Ἀπόστολοι, ὡμολόγησαν οἱ Μάρτυρες, ἐδογμάτισαν οἱ Πατέρες.

Αὐτὸς ὁ Χριστὸς εἶναι «φῶς ἐκ φωτός, Θεὸς ἀληθινὸς ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ, ὁμοούσιος με τὸν Πατέρα».

Αὐτὸς ὁ Χριστὸς ἕνωσε, τελικὰ καὶ ἀδιάσπαστα, τὴν θεία φύση μὲ τὴν ἀνθρώπινη φύσι στὴν ὑπόστασί Του, στὸ ἕνα πρόσωπό Του, στὸ πρόσωπο τοῦ Λόγου.

Αὐτὸς ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ Ἀλήθεια, γιατὶ μὲ τὸν θάνατό Του νικᾶ τὸν θάνατό μας καὶ μὲ τὴν Ἀνάστασί Του μᾶς χαρίζει τὴν αἰώνιο ζωή.

Αὐτὴν τὴν Χριστοαλήθεια δὲν μποροῦμε νὰ τὴν συμβιβάσουμε μὲ τὶς «ἀλήθειες» τῶν ἄλλων θρησκειῶν καὶ ἄλλων πίστεων. Ὁ Χριστὸς εἶναι ὅλη ἡ Ἀλήθεια. Δὲν εἶναι ἡ μισὴ Ἀλήθεια, ποὺ πρέπει νὰ συμπληρωθῆ ἀπὸ ἄλλες ἀλήθειες.

Ἔχοντας αὐτὴν τὴν πίστι καὶ ὁ μεγάλος Ντοστογιέφσκη ἔγραψε: «Πιστεύω ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ Ἀλήθεια, ἀλλὰ ἐὰν μὲ πείση κανεὶς ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν εἶναι ἀλήθεια, ἐγὼ θὰ προτιμοῦσα νὰ εἶμαι μὲ τὸν Χριστὸ παρὰ μὲ τὴν ἀλήθεια». Ὁ Ντοστογιέφσκη καὶ ὅλοι οἱ ἄλλοι πιστοὶ Χριστιανοὶ πράγματι προτιμοῦμε, πιστεύουμε στὴν προσωποποιημένη καὶ σαρκωμένη Ἀλήθεια καὶ ὄχι σὲ κάποιες ἀπρόσωπες ἀλήθειες, ἰδέες.

Στὴν Ρωσία, στὰ χρόνια τοῦ μαχητικοῦ ἀθεϊσμοῦ, κάποιος κομματικὸς παράγων προσπάθησε μὲ μία «ἐπιστημονική» ὁμιλία του νὰ πείση τὸ ἀκροατήριό του ὅτι ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ εἶναι μύθος. Ἐνόμισε ὅτι ὅλοι ἐπείσθησαν. Ὅταν ἐρώτησε ἐὰν κάποιος ἔχη νὰ εἰπῆ κάτι, ἐζήτησε τὸν λόγο ἕνας εὐσεβὴς Ρῶσος, ὁ ὁποῖος εἶπε δυὸ λέξεις μόνον: «Χριστὸς Ἀνέστη». Ὅλο τὸ ἀκροατήριο ἐβροντοφώνησε: «Ἀληθῶς Ἀνέστη». Ἡ σαρκωμένη Ἀλήθεια, ὁ Χριστός, ἐνίκησε τὶς «ἀλήθειες» τοῦ κόσμου τούτου.

Οἱ σταυρωταὶ τοῦ Κυρίου προσπάθησαν νὰ κρύψουν τὸ γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως καὶ νὰ συκοφαντήσουν τοὺς μαθητὰς ὅτι ἔκλεψαν τὸν Κύριο ἀπὸ τὸν Τάφο. Δὲν μᾶς εἶπαν ὅμως πῶς αὐτοί, οἱ κατ᾿ αὐτοὺς ἀπατεῶνες μαθηταί, ἐκήρυξαν τὸν Σταυρωθέντα καὶ Ἀναστάντα Κύριό σε ὅλο τὸν κόσμο καὶ γιὰ τὴν ἀγάπη Του ὑπέστησαν διωγμούς, βασανιστήρια καὶ φρικτοὺς θανάτους.

Ἀρχιμανδρίτης Γεώργιος Καψάνης