Πάνω σέ μία ἀκτίνα

Ὁ ταπεινός ἄνθρωπος καί θαύματα νά κάνει, πάλι δέν πιστεύει στόν λογισμό του. Ἦταν στήν Ἰορδανία ἕνας πολύ ἁπλός παπάς πού ἔκανε θαύματα. Διάβαζε ἀνθρώπους καί ζῶα πού εἶχαν κάποια ἀρρώστια καί γίνονταν καλά. Πήγαιναν καί μουσουλμάνοι σ’ αὐτόν, ὅταν ἔπασχαν ἀπό κάτι, καί τούς θεράπευε. Αὐτός, πρίν λειτουργήσει, ἔπαιρνε ἕνα ρόφημα μέ λίγο παξιμάδι καί μετά ὅλη τήν ἡμέρα δέν ἔτρωγε τίποτε.

Κάποτε ἔμαθε ὁ Πατριάρχης ὅτι τρώει πρίν ἀπό τήν Θεία Λειτουργία καί τόν κάλεσε στό Πατριαρχεῖο. Πῆγε ἐκεῖνος, χωρίς νά ξέρει γιατί τόν ζητᾶνε.

Ὥσπου νά τόν φωνάξει ὁ Πατριάρχης, περίμενε μαζί μέ ἄλλους σέ μία αἴθουσα. Ἔξω ἔκανε πολλή ζέστη· εἶχαν κλειστά τά παντζούρια καί ἀπό μία τρυπούλα περνοῦσε μία ἀκτίνα. Αὐτός νόμισε ὅτι εἶναι σχοινί. Ἐπειδή εἶχε ἱδρώσει, βγάζει τό ράσο του καί τό κρεμάει πάνω στήν ἀκτίνα. Ὅταν τό εἶδαν οἱ ἄλλοι πού κάθονταν ἐκεῖ στήν αἴθουσα, τά ἔχασαν.

Πᾶνε καί λένε στόν Πατριάρχη: «Ὁ παπάς πού κολατσίζει πρίν ἀπό τήν Θεία Λειτουργία κρέμασε τό ράσο του πάνω σέ μία ἀκτίνα!».

Τόν κάλεσε μέσα ὁ Πατριάρχης καί ἄρχισε νά τόν ρωτάει: «Τί κάνεις; Πῶς πᾶς; Κάθε πότε λειτουργεῖς; Πῶς ἑτοιμάζεσαι γιά τήν Θεία Λειτουργία;».«Νά, λέει, διαβάζω τήν ἀκολουθία τοῦ ὄρθρου, κάνω καί μερικές μετάνοιες καί ὕστερα φτιάχνω ἕνα ρόφημα, κολατσίζω λίγο, καί ἔπειτα λειτουργῶ». «Γιατί τό κάνεις αὐτό;», τόν ρωτάει ὁ Πατριάρχης. «Ἅμα φάω λιγάκι πρίν ἀπό τήν Θεία Λειτουργία, λέει ἐκεῖνος, ὅταν κάνω κατάλυση , πάει ὁ Χριστός ἐπάνω!!! Ἐνῶ, ἄν φάω μετά τήν Θεία Λειτουργία, πάει ὁ Χριστός ἀπό κάτω»!!!

 Με καλό λογισμό τό ἔκανε! Τοῦ λέει τότε ὁ Πατριάρχης: «Ὄχι, δέν εἶναι σωστό αὐτό. Πρῶτα νά κάνεις κατάλυση, καί ἔπειτα νά τρῶς λίγο». Ἔβαλε μετάνοια καί τό δέχθηκε.

Θέλω νά πῶ, παρόλο πού εἶχε φθάσει σέ τέτοια κατάσταση, νά κάνει θαύματα, τό δέχθηκε ἁπλά· δέν εἶχε δικό του θέλημα. Ἐνῶ, ἄν πίστευε στόν λογισμό του, μποροῦσε νά πεῖ: «Ἐγώ διαβάζω ἀνθρώπους καί ζῶα ἄρρωστα καί γίνονται καλά, κάνω θαύματα· τί μοῦ λέει αὐτός; Ἔτσι πού τό σκέφτομαι, εἶναι πιό καλά, γιατί ἀλλιῶς πάει τό φαγητό πάνω ἀπό τόν Χριστό».

Ἔχω καταλάβει ὅτι ἡ ὑπακοή πολύ βοηθάει. Καί λίγο μυαλό νά ἔχει κανείς, ἄν κάνει ὑπακοή, γίνεται φιλόσοφος. Εἴτε ἔξυπνος εἴτε κουτός εἴτε ὑγιής εἴτε ἄρρωστος πνευματικά ἤ σωματικά εἶναι κανείς καί βασανίζεται ἀπό λογισμούς, ἄν κάνει ὑπακοή, ἐλευθερώνεται. Λύτρωση εἶναι ἡ ὑπακοή.

Γέρων Παΐσιος Ἁγιορείτης

Τετράδιο 155 * Φεβρουάριος 2013