Ὁ πατέρας τοῦ ἥρωα

Ὁ Γρηγόρης Αὐξεντίου στὶς 3 Μαρτίου τοῦ 1957 δολοφονεῖται μετὰ ἀπὸ πολύωρη μάχη μὲ τὶς ἀγγλικὲς δυνάμεις κατοχῆς ἔξω ἀπό τὴν Μονὴ Μαχαιρᾶ. Ὁ Μιχάλης Τριανταφυλλίδης -Κύπριος Δικηγόρος, οἰκεῖος τῆς οἰκογένειας τοῦ Γρηγόρη Αὐξεντίου- συνόδευσε τὸν πατέρα τοῦ ἥρωα, Πιερῆ, στὸ νεκροτομεῖο ποὺ βρισκόταν τὸ ἀπανθρακωμένο σῶμα του. Ἀκολουθεῖ διήγηση τοῦ κ. Τριανταφυλλίδη ὅπως παρουσιάστηκε σὲ ἐκπομπὴ τῆς Δημόσιας Κυπριακῆς Τηλεόρασης.

«Ἕνας ἄγγλος γιατρὸς ἀξιωματικὸς ἐσυμβούλευσεν τὸν γέρο Πιερῆ νὰ μὴν πάει στὸ νεκροτομεῖο μήπως κλονιστεῖ ἀπὸ ὅ,τι θὰ ἔβλεπε. Ὁ Πιερῆς ἐπέμενε. Ὀφείλω νὰ σᾶς πῶ ὅτι ἐγὼ ἔνοιωθα τόσο ταραγμένος ποὺ δὲν τὸν συνόδευσα. Τὸν συνόδευσε ἕνας Ἑλληνοκύπριος νοσοκόμος γιὰ νὰ τοῦ παράσχει τὶς πρῶτες βοήθειες στὴν περίπτωση ποὺ τυχὸν θὰ ἐκλονίζετο. Μετ’ ὀλίγον ἦρθε ὁ Πιερῆς καὶ ἦτο χαμογελαστός. Ὄχι ἁπλῶς μειδιῶν ἀλλὰ χαμογελαστός. Ἕνα χαμόγελο ποὺ ἔφτανε μέχρι τ’ αὐτιά του.

Ἐγὼ εἶπα ἄλλον ἐκάψανε, φαίνεται, ἐκατάλαβεν πὼς δὲν εἶναι ὁ γιός του. Ἐμπῆκε στὸ αὐτοκίνητό μου καὶ ὅταν πήραμε τὸν κατήφορον ἀπὸ τὸ κοιμητήριον πρὸς τὴ Λευκωσία ἄρχισε νὰ κλαίει.

Τοῦ λέω:

– Κύριε Πιερῆ, γιὰ ὄνομα τοῦ Θεοῦ, ἐγὼ νόμιζα ὅτι εἶναι ἄλλον ποὺ εἶδες, ἒ ἦταν ὁ Γρηγόρης,

– Ὄχι, γιέ μου, νὰ μὴν μᾶς βλέπουν οἱ σκύλοι νὰ κλαῖμε.

Καὶ τώρα ἀκόμα συγκινοῦμαι ποὺ θυμοῦμαι αὐτὴ τὴ σκηνή. Εἶχα τὴν εὐκαιρία νὰ τὴ διηγηθῶ μετὰ ἀπὸ χρόνια, τὸ ’74 γιὰ τὴν ἀκρίβεια στὸν μακαρίτη Κωνσταντίνο Τσάτσο, πρὶν νὰ γίνει πρόεδρος τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας. Καὶ θυμᾶμαι τὸ σχόλιόν του:

«Βγαλμένο ἀπὸ τὰ βάθη τῆς Ἑλληνικῆς Ἱστορίας».

Τετράδιο 158 * Μάϊος 2013