Παναγία, ἡ ἀληθινή μας Μητέρα

Μέσα στὶς εὐλογημένες καὶ ἅγιες παραδόσεις τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι καὶ αὐτὸ τὸ ὡραῖο τυπικὸ ποὺ ἔχουμε: Νὰ διαβάζουμε τοὺς Χαιρετισμοὺς τῆς Παναγίας κάθε Παρασκευὴ βράδυ τὴν περίοδο τῆς Μεγάλης καὶ ἁγίας Τεσσαρακοστῆς καὶ νὰ μαζευόμαστε ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι στὶς ἐκκλησίες καὶ νὰ λέμε τὰ «Χαῖρε» στὴν Παναγία μας, τὰ ὁποία «Χαῖρε» δὲν εἶναι μόνον «ποιητικῇ ἀδείᾳ», ἀλλὰ ἐκφράζουν κυρίως τὴ βαθύτερη εὐγνωμοσύνη τῆς ψυχῆς μας πρὸς τὴ Μητέρα τοῦ Θεοῦ καὶ Μητέρα ὅλων μας, πρὸς τὴν Ὁποία ὀφείλουμε τόσα πολλά.

Καὶ ἂν δὲν εἴχαμε τὴν ἁγία καὶ εὐλογημένη Θεοτόκο, δὲν θὰ εἴχαμε τὸν Κύριο καὶ Θεὸ καὶ Σωτήρα μας. Γι’ αὐτὸ ἡ Ἐκκλησία μας, ὅπως ξέρετε, ἀποδίδει πολὺ μεγάλη τιμὴ στὴν Παναγία μας, καὶ ὅπου συγκεντρώνονται οἱ Χριστιανοὶ νὰ ὑμνήσουν τὸν Σωτήρα Χριστό, ὑμνοῦν μαζὶ μὲ τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Παναγία μας.

Σ’ ὅλες τὶς Ἀκολουθίες, σ’ ὅλα τὰ Μυστήρια ἡ Παναγία εἶναι πάντοτε στὰ δεξιὰ τοῦ Χριστοῦ καὶ ὑμνεῖται καὶ ἐγκωμιάζεται ἀπὸ τὴν ἀποστολικὴ ἀκόμη ἐποχὴ μέχρι σήμερα. Δὲν εἶναι κάτι καινούργιο αὐτό. Εἶναι παράδοση τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, οἱ ὁποῖοι εἶχαν τὴν Παναγία ἐν τῷ μέσῳ αὐτῶν.

Καὶ ὅταν ὁ Κύριος ζοῦσε ἐπὶ τῆς γῆς, πρὶν ἀναληφθεῖ στοὺς οὐρανούς, εἶχε κοντὰ Του τὴν Παναγία μας. Καὶ στὸν Σταυρό, ὅπως ἐνθυμεῖσθε, ἀλλὰ καὶ μετὰ τὴν εἰς οὐρανοὺς Ἀνάληψή Του, ἡ Παναγία ἦταν ἡ Μητέρα τῶν Ἀποστόλων. Ἦταν ἐκείνη ποὺ τοὺς στήριζε, τοὺς δίδασκε, τοὺς παρηγοροῦσε καὶ τοὺς κατηύθυνε καὶ στὸ ἀποστολικό τους ἔργο.

Καὶ αὐτὸ ποὺ γινόταν μὲ τοὺς ἁγίους Ἀποστόλους γίνεται μέσα στοὺς αἰῶνες μέχρι σήμερα. Στὴν ἁγία μας Ἐκκλησία ἔχουμε τὸν Λυτρωτὴ ποὺ εἶναι ὁ Χριστός μας, ἔχουμε τὴ Μητέρα τοῦ Λυτρωτῆ, κι ἔχουμε καὶ τοὺς Φίλους καὶ τὶς Φίλες του Λυτρωτῆ ποὺ εἶναι οἱ Ἅγιοι.

Ἐρώτησαν κάποτε ἕναν θεολόγο τῆς Ἐκκλησίας μας: «Τί εἶναι Ἐκκλησία;» Καὶ ἀπάντησε ὅτι «Ἐκκλησία εἶναι ὁ Λυτρωτής, ἡ Μητέρα τοῦ Λυτρωτῆ καὶ οἱ Φίλοι του Λυτρωτῆ». Αὐτὴ εἶναι ἡ Ἐκκλησία. Ἔχουμε λοιπὸν ἀπὸ τὴν Ἀρχαία Ἐκκλησία ἐν τῷ μέσω ἡμῶν τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο.

Ἡ Παναγία μας προΐσταται τῆς Ἐκκλησίας τῶν λελυτρωμένων. Ἡ Παναγία μας εἶναι, μετὰ τὸν Χριστό, τὸ ἁγιότερο καὶ ἱερότερο Πρόσωπο τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι ἡ πρώτη ἀπὸ τοὺς σεσωσμένους. Ἡ πρώτη ποὺ σώθηκε εἶναι ἡ Παναγία μας.

Εἶναι ἡ πρώτη, ὅπως μᾶς διδάσκουν οἱ ἅγιοι Πατέρες, ἡ ὁποία πέθανε, ἀναστήθηκε, ἀνῆλθε στοὺς οὐρανούς, εἶναι στὰ δεξιὰ τοῦ Χριστοῦ, πρεσβεύει γιὰ ὅλους μας, γιὰ ὅλο τὸν κόσμο, καὶ στὴ Δευτέρα Παρουσία, ὅταν θὰ ἀναστηθοῦν ὅλοι, ἡ Παναγία δὲν θὰ ἀναστηθεῖ, διότι ἔχει ἤδη ἀναστηθεῖ. Εἶναι ὁ πρῶτος ἤδη ἄνθρωπος ποὺ ἀναστήθηκε μετὰ τὸν Χριστό. Καὶ ἁπλῶς θὰ πρεσβεύει γιὰ ἐμᾶς. Θὰ εἶναι πάντα στὰ δεξιὰ τοῦ Χριστοῦ νὰ πρεσβεύει γιὰ ἐμᾶς.

Εἶναι λοιπὸν μεγάλη ἡ εὐλογία, ἡ χάρη, ἡ δόξα τῆς Παναγίας μας. Καὶ πῶς μπορεῖ νὰ εἶναι διαφορετικά, ἀφοῦ μέσα στὰ ἅγια σπλάγχνα της βάσταξε τὸν Θεό; Ἔγινε ἡ Χώρα τοῦ Ἀχωρήτου. Κι ἔτσι ἔγινε ἡ Μητέρα τῆς ζωῆς.

Εὔα στὰ ἑβραϊκὰ σημαίνει μητέρα τῆς ζωῆς, ἀλλὰ ἡ καημένη ἡ Εὔα παρασύρθηκε ἀπὸ τὸν διάβολο καὶ ἔγινε μητέρα τοῦ θανάτου. Μᾶς κληροδότησε τὸν θάνατο. Ἐνῶ ἡ Παναγία μας ἔκανε τὴν ἀντίθετη κίνηση ἀπὸ τὴν Εὔα . Ἡ Εὔα ἔκανε ἀνυπακοὴ στὸν Θεὸ καὶ ἔχασε τὸν Θεό, ἐνῶ ἡ Παναγία μας ἔκανε τελεία ὑπακοὴ στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ κέρδισε τὸν Θεό.

Καὶ ὄχι μόνο τὸν κέρδισε, ἀλλὰ τὸν πῆρε μέσα στὰ ἅγια σπλάχνα της, τὸν κυοφόρησε, τὸν γέννησε, τὸν ἀνέθρεψε, κατὰ τὸ ἀνθρώπινο, καὶ τὸν παρέδωσε στὸν κόσμο, ὡς Μητέρα τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἐπειδὴ ὁ Κύριος εἶναι ἡ ζωὴ καὶ ἡ ἀνάσταση, ἡ Παναγία εἶναι ἡ Μητέρα τῆς Ζωῆς. Εἶναι ἐκείνη ἡ ὁποία γέννησε τὴ Ζωή. Εἶναι Ἐκείνη ἡ ὁποία μέχρι σήμερα μᾶς ὁδηγεῖ στὴ ζωὴ ποὺ εἶναι ὁ Χριστός, καὶ γι’ αὐτὸ εἶναι ἡ ἀληθινὴ Μητέρα τῆς Ζωῆς.

Ἡ ἀληθινὴ Εὔα εἶναι ἡ Παναγία μας, ἡ ὁποία διόρθωσε τὸ λάθος τῆς παλαιᾶς Εὔας καὶ ἔγινε ἡ ἴδια ἡ ἀληθινὴ Εὔα , ἡ ἀληθινή μας Μητέρα.

Ἀρχιμ. Γεώργιος Καψάνης