Ὅταν ὁ ἄνθρωπος κλείνεται στὸ κελλάκι του

Αὐτὸ ποὺ σᾶς τονίζω καὶ πάλι εἶναι ἡ καλὴ συμπεριφορά, ὁ καλὸς τρόπος, ἡ εὐγένεια. Ὅσο θυμὸ καὶ νὰ ἔχουμε, νὰ μὴ λέμε λόγια. Ὅπως ἐκεῖνος ποὺ ἔφτυσε αἷμα, γιὰ νὰ μὴ προσβάλη τὸν ἀδελφό του, νὰ μὴ κακολογήση τὸν ἀδελφό του. Καὶ ἄν μᾶς ἔρχεται θυμός, νὰ πᾶμε λίγο ἔξω νὰ ἠρεμήσουμε καὶ νὰ ὑποχωρήσουμε, γιὰ νὰ μὴ φιλονικήσουμε.

Νὰ λέτε τὴν «εὐχὴ» καὶ θὰ σᾶς φύγουν οἱ λογισμοί, θὰ σᾶς φύγουν τὰ πάντα. Ψιθυριστά: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με». Θὰ δῆτε ἕνα μεγαλεῖο, θὰ βλέπετε τοὺς δαίμονες ἀπ' ἔξω νὰ χαλᾶνε τὸν κόσμο καὶ ἐμεῖς μέσα θὰ λέμε ἀτάραχα τὴν «εὐχή», «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με». Αὐτὸ εἶναι. Οὐράνια μεγαλεῖα θὰ ἔρχωνται μέσα στὴν ψυχή σας καὶ θεωρίες πνευματικές. Θὰ τὰ βλέπετε ὅλα χρυσά. Τὰ φύλλα δὲν θὰ τὰ βλέπετε πράσινα, θὰ τὰ βλέπετε χρυσὰ καὶ διαμαντένια. Πνευματικὴ θεωρία καὶ κατάστασι θὰ ἔχετε ἀπὸ τὸ πρωὶ μέχρι τὸ βράδυ, ὅταν γίνη συνήθεια ἡ «εὐχή».

Ὅταν ὁ ἄνθρωπος κλείνεται στὸ κελλάκι του μέσα, θὰ προσευχηθῆ, θὰ μελετήση, θὰ ἔρθουν τὰ δάκρυα, θὰ ἔρθη ἡ μετάνοια, θὰ κάνη θεωρία. Ἔτσι εἶναι, ὅταν ἐμεῖς οἱ μοναχοὶ θὰ ἀγαπήσουμε τὸ κελλί. Γιὰ τοὺς κοσμικοὺς εἶναι πάλι τὸ σπίτι. Δὲν θὰ ὠφεληθοῦν τόσο νὰ πηγαίνουν δεξιὰ καὶ ἀριστερά, ὅσο στὸ σπίτι τους. Νὰ τελειώνουν τὶς δουλειές, καὶ μετὰ νὰ πηγαίνουν στὸ σπίτι τους νὰ κάνουν τὰ καθήκοντα τὰ πνευματικὰ καὶ θὰ ἔχουν εἰρήνη στὴν ψυχή τους. Γι' αὐτὸ οἱ Πατέρες μακαρίζουν πολὺ τὸ κελλί. Γιατὶ ὅταν ὁ ἄνθρωπος κλείνεται στὸ κελλάκι του καὶ κάνη τὰ ἀπαραίτητα, αὐτὰ ποὺ ἀπαιτεῖ ὁ Θεός, ἔρχεται προκοπὴ στὴ ζωή του. Νὰ κάνουμε προσευχούλα, νὰ κάνουμε ταμεῖο, νὰ σκεφθοῦμε δηλαδή, ποιὸν λυπήσαμε, ποιὸν πικράναμε, ἄν φερθήκαμε καλῶς ἤ κακῶς. Αὐτὰ νὰ τὰ σημειώνουμε γιὰ ἐξομολόγησι. Γιατὶ ὁ πειρασμὸς ὅλη τὴν ἡμέρα μᾶς χτυπάει, μᾶς πολεμάει ἀπὸ ἐδῶ, ἀπὸ ἐκεῖ, εἴτε θὰ μᾶς κάνη νὰ θυμώσουμε, νὰ φωνάξουμε, νὰ συζητήσουμε, νὰ ἀπομακρυνθοῦμε ἀπὸ τὸ θέλημα του Θεοῦ.

Ἑπομένως τὸ βράδυ πρέπει νὰ γίνεται μία αὐτοσυγκέντρωσι, νὰ βλέπουμε πῶς πολιτευτήκαμε τὴν ἡμέρα, γιὰ νὰ μὴ γίνη συγκατάθεσι σὲ κάποια προσβολὴ μέσα μας, νὰ μὴ μένη τίποτε το κακό. Γι' αὐτὸ κλείσου στὴν κέλλα σου καὶ προσεύχου. Μετάνοιες, μελέτη Θείου Νόμου, ὅλα αὐτὰ ποὺ θέλει ὁ Θεός. Πόση γαλήνη θὰ ὑπάρξη, ὅταν θὰ ἔχουμε αὐτὴ τὴν τακτική· δὲν θὰ ξέρουμε τί εὐχαριστία νὰ ἀποδώσουμε στὸν Θεό. Τόσο πολὺ θὰ ξεκουραζώμαστε ψυχικά. Τὸ νὰ πηγαίνουμε δεξιά, ἀριστερά, νὰ γυρίζουμε ἀπὸ τὸ ἕνα μέρος στὸ ἄλλο, νὰ κάνουμε ἐκεῖνο ποὺ δὲν θέλει ὁ Θεός, αὐτὸ μέσα στὴν ψυχή μας θὰ φέρνη πάντα ἀκαταστασία, πάντα θὰ ἔχουμε τύψεις συνειδήσεως καὶ δὲν θὰ περνάη ἡ ἡμέρα εὐχάριστα. Ἐνῶ ὅταν ἔχουμε πρόγραμμα καὶ τακτικὴ καὶ στὸ Μοναστήρι καὶ στὸ σπίτι, θὰ λέμε: αὐτὴ εἶναι ἡ ὥρα τῆς προσευχῆς, θὰ κάνω τὸν Ἑσπερινό μου, θὰ κάνω τὴν παράκλησί μου, θὰ κάνω τὸ καθῆκον μου». Τότε θὰ αἰσθανώμαστε μιὰ παρηγοριὰ στὴν ψυχή, ἀφοῦ θὰ ἔχουμε εὐαρεστήσει τὸν Θεό.

Γι' αὐτὸ πρέπει ὁ ἄνθρωπος νἄχη πολλὴ προσοχὴ στὸν ἑαυτό του, μὲ τὴν ὥρα νὰ πορεύεται. Νὰ βλέπη τὴν ὥρα καὶ νὰ λέη: «Αὐτὴ ἡ ὥρα εἶναι γι' αὐτὴ τὴν δουλειά, αὐτὴ ἡ ὥρα εἶναι γιὰ προσευχή, αὐτὴ ἡ ὥρα εἶναι γιὰ ἐργόχειρο, αὐτὴ ἡ ὥρα εἶναι νὰ ἀσχοληθῶ στὸ τάδε μέρος». Γιατὶ ἄν χαζεύουμε, μᾶς πιάνει ὁ διάβολος καὶ μᾶς χορεύει, μᾶς πάει ἐδῶ, μᾶς πάει ἐκεῖ, καὶ λέει: «Κάτσε αὐτοῦ πέρα» καὶ καθόμαστε. «Κάνε ἐκεῖνο» καὶ τὸ κάνουμε. Μᾶς βάζει νὰ κάνουμε δηλαδὴ αὐτὸ ποὺ δὲν θέλει ὁ Θεός, γιὰ νὰ τὸν πικράνουμε τὸν Θεό. Εἶναι πάρα πολὺ σπουδαῖο, ὅταν κανείς ἐργάζεται τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ μὲ τὸ λεπτό, μὲ τὴν ὥρα καὶ ἔχει ἕνα ὡραῖο πρόγραμμα. Τότε θὰ βλέπη τὸν Θεὸ μέσ΄ στὴν ψυχή του. Οἱ καλοὶ χριστιανοὶ αὐτὸ τὸ βίωμα ἔχουνε. Καὶ ὅποια δόξα καὶ τιμὴ καὶ ἄν ἔχουν, σὲ μιὰ στιγμὴ τὰ ἐγκαταλείπουν καὶ φεύγουν. Ὅταν κάνουμε τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἐκεῖνο μένει. Ἔτσι ἑτοιμάζουμε τὶς ἀποσκευές, ἑτοιμάζουμε τὶς βαλίτσες μας, καὶ ὅταν ἔρχεται ἡ ὥρα τοῦ θανάτου, εἴμαστε ἕτοιμοι κατὰ πάντα, φεύγουμε καὶ πᾶμε στὸν Χριστό. Ὅποιος τὸ κατορθώση αὐτό, θὰ πάη στὸν Παράδεισο. Ὅ,τι μποροῦμε νὰ κάνουμε, ὅσο μποροῦμε νὰ ἀγωνιζώμαστε γιὰ τὴν σωτηρία μας. Γιατὶ εἶναι μεγάλο πρᾶγμα, δὲν εἶναι μικρό, τὸ θέμα τῆς σωτηρίας τῆς ψυχῆς, καὶ ὅποιος θὰ τὸ κερδίση, στὸν Παράδεισο θὰ πάη.

Γερόντισσα Μακρίνα (1921-1995)

Ἱ. Μ. Παναγίας Ὁδηγητρίας Πορταριᾶς