Τί θέλεις νὰ σοῦ κάνω;

Ἕνας ἀπὸ τοὺς πατέρες τῆς ἐρήμου ἔκανε τὴν ἑξῆς παραστατικὴ διδασκαλία στοὺς νεώτερους μοναχούς:

-Ὑπόθεσε, ἀδελφέ μου, ὅτι αὐτὴν τὴ στιγμὴ παίρνω τὸ πρόσωπο τοῦ δίκαιου Κριτοῦ καὶ ἀνεβαίνω στὸ δικαστικὸ βῆμα καὶ σὲ ρωτῶ:

-Τί θέλεις νὰ σοῦ κάνω; Ἄν μοῦ πεῖς "ἐλέησέ με", σοῦ ἀποκρίνομαι "ἐλέησε κι ἐσὺ τὸν ἀδελφό σου".

Ἂν πάλι μοῦ πεῖς "συγχώρεσέ με", σοῦ ἀπαντῶ "συγχώρεσε κι ἐσὺ τὰ σφάλματα τοῦ πλησίον σου".

Μήπως εἶναι ἄδικος ὁ Κριτής; Μὴ γένοιτο!

Ἀδελφέ, στὸ χέρι σου εἶναι νὰ κερδίσεις τὴ συμπάθεια τοῦ Κριτοῦ, ἀρκεῖ νὰ ἔχεις μάθει νὰ συγχωρεῖς.