Νά γίνεις φορτικός στόν Θεό

Νά πῶς πρέπει νά ζητᾶς κάτι ἀπό τόν Θεό: “Κύριε, Ἐσύ βλέπεις ὅτι χρειάζομαι τό τάδε πράγμα ἤ ὅτι ὑποφέρω ἀπό τή δείνα συμφορά. Βοήθησέ με, ὅπως ξέρεις καί ὅπως θέλεις! Γενηθήτω τό θέλημά Σου…”.

Μ’ αὐτή τήν ἐσωτερική τοποθέτηση, νά προσεύχεσαι πολύ. Ὄχι μία φορά, ἔστω καί παρατεταμένα, οὔτε γιά μία μέρα μόνο, ἀλλά γιά ἑβδομάδες, μῆνες, χρόνια… Ὅλο νά ἱκετεύεις, ὅλο νά κραυγάζεις: “Κύριε, βοήθησέ με! Κύριε, λύτρωσέ με! ‘Ὡστόσο, ἄς μή γίνει ὅ,τι θέλω ἐγώ, μά ὅ,τι θέλεις Ἐσύ”. Αὐτό ἀκριβῶς ἔλεγε καί ὁ Χριστός στή Γεθσημανή, ὅταν προσευχόταν στόν Πατέρα Του. Καί ἡ χήρα τῆς εὐαγγελικῆς παραβολῆς βρῆκε τελικά τό δίκιο της ἀπό τόν ἄδικο ἐκεῖνο δικαστή, μόνο καί μόνο ἐπειδή δέν κουράστηκε νά τόν παρακαλάει γιά πολύν καιρό. Κάποιος σοφός εἶπε τόν λόγο τοῦτο: “Πρέπει νά γίνεις φορτικός στόν Θεό καί στούς ἁγίους Του!”.

Ἅγιος Θεοφάνης ὁ Ἔγκλειστος