Μικρά και μεγάλα

Ἀπό τόν Θεό τραβιέται ὁ ἄνθρωπος ὅπως ὁ καρχαρίας ἀπό τό αἷμα.

T

Ἄν εἶναι νά πεθάνεις, πέθανε, ἀλλά κοίτα νά γίνεις ὁ πρῶτος πετεινός μέσα στόν Ἅδη.

T

Ἄν δέν στηρίξεις τό ἕνα σου πόδι ἔξω ἀπ' τή Γῆ, ποτέ σου δέν θά μπορέσεις νά σταθεῖς ἐπάνω της.

T

Θεέ μου τί μπλέ ξοδεύεις γιά νά μή σέ βλέπουμε!

T

Τό ἐλάχιστο θέλησα καί μέ τιμώρησαν μέ τό πολύ.

T

Ὅπου καί νά θολώνει ὁ νοῦς σας, μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμό καί μνημονεύετε Ἀλέξανδρο Παπαδιαμάντη.

T

Κεῖνο πού σοῦ προσάπτουνε τά χελιδόνια εἶναι ἡ ἄνοιξη πού δέν ἔφερες.

T

Ὅ,τι ἀγαπῶ γεννιέται ἀδιάκοπα. Ὅ,τι ἀγαπῶ βρίσκεται στήν ἀρχή του πάντα.

T

Μέσα στή θλίψη τῆς ἀπέραντης μετριότητας πού μᾶς πνίγει ἀπό παντοῦ, παρηγοριέμαι ὅτι κάπου, σέ κάποιο καμαράκι, κάποιοι πεισματάρηδες ἀγωνίζονται νά ἐξουδετερώσουν τή φθορά.

Ὀδυσσέας Ἐλύτης

Τετράδιο 143 * Φεβρουάριος 2012