Αὐτὸ εἶναι ταπείνωση

Ἕνας ἀδελφὸς παρακάλεσε τὸν ἀββᾶ Ματώη: -Πές μου λόγο ὠφέλιμο.

-Πήγαινε, τοῦ εἶπε ἐκεῖνος, νὰ ζητήσεις ἀπὸ τὸν Θεὸ καρδιακὸ πένθος καὶ ταπείνωση.

Νὰ κοιτάζεις πάντα τὶς δικές σου ἁμαρτίες.

Νὰ μὴν κρίνεις τοὺς ἄλλους, ἀλλὰ νὰ βάζεις τὸν ἑαυτό σου κάτω ἀπ' ὅλους.

Νὰ κόψεις τὴν παρρησία.

Νὰ συγκρατεῖς τὴ γλώσσα καὶ τὴν κοιλιά σου.

Καὶ ἂν κανεὶς μιλήσει γιὰ ὁποιοδήποτε πράγμα, μὴ φιλονικήσεις μαζί του· ἀλλ' ἂν μιλήσει σωστά, πές του, «Ναί». Ἂν πάλι δὲν μιλήσει σωστά, πές του, «Ἐσὺ ξέρεις πῶς μιλᾶς», καὶ μὴ λογομαχήσεις γιὰ ὅσα εἶπε.

Αὐτὸ εἶναι ταπείνωση.