Τί θὰ ἔλεγε σήμερα ὁ Ἅγιος Πορφύριος;

(Συνομιλία Ἁγίου Πορφυρίου μὲ τὸν Ἱερομόναχο Ἀθανάσιο Σιμωνοπετρίτη)

- Πατέρα Ἀθανάσιε (μὲ πῆρε ἀπὸ τὸ χέρι ἔτσι σφικτά), ἐγὼ εἶμαι τυφλὸς τώρα, τὰ μάτια μου τὰ σωματικὰ δὲν λειτουργοῦν, γιατὶ ἔχω καρκίνο στὴν ὑπόφυση, ἔχω ὅμως τὰ πνευματικὰ μάτια καὶ βλέπω. Πρὶν φύγεις, θέλω νὰ μοῦ πεῖς, τί εἶπε ὁ Γέροντας Αἰμιλιανὸς γιὰ τὸ 666 καὶ τὸν ἀντίχριστο;

Ἦταν ἐκεῖνες τὶς μέρες μετὰ τὸ Τσερνομπίλ. Ὁ κόσμος ἦταν ἀναστατωμένος καὶ πήγαινε κατὰ δεκάδες κάθε μέρα, ἰδιαιτέρως στὸν πατέρα Πορφύριο ποὺ ἦταν κοντὰ στὴν Ἀθήνα, καὶ ἀναστατωμένοι τὸν ρωτοῦσαν: «Τί θὰ γίνει; Θὰ ἔρθει ὁ ἀντίχριστος νὰ μᾶς σφραγίσει μὲ τὸ 666;»

- Γέροντα, μᾶς εἶπε σὲ μία σύναξη προχθὲς νὰ μὴν ἀνησυχοῦμε. Ἐμεῖς νὰ ἐνδιαφερόμαστε νὰ ἔχουμε μία ζωντανὴ σχέση μὲ τὸν Χριστὸ καὶ τοῦ ἀντιχρίστου νὰ μὴν τοῦ δίνουμε πολλὴ σημασία, γιατί θὰ γίνει ἐκεῖνος τὸ κέντρο τῆς ζωῆς μας καὶ ὄχι ὁ Χριστός.

Ἀμέσως χτύπησε τὰ χεράκια του στὸ κρεβάτι.

-Τί λὲς παιδί μου, τί λὲς παιδί μου, δόξα Σοι ὁ Θεὸς ποὺ βρῆκα κι ἕναν πνευματικὸ νὰ συμφωνεῖ μαζί μου. Γιὰ μᾶς τοὺς χριστιανούς, γιὰ μᾶς ὅταν βιώνουμε τὸν Χριστὸ δὲν ὑπάρχει ἀντίχριστος. Δὲν μοῦ λές; Ἐδῶ ποὺ κάθομαι στὸ κρεβάτι μπορεῖς νὰ καθίσεις ἐσύ;

- Ὄχι, Γέροντα.

- Γιατί;

- Διότι, ἐὰν καθίσω πάνω σας, θὰ σᾶς πλακώσω.

- Πότε μπορεῖς νὰ καθίσεις;

- Ὅταν φύγετε ἐσεῖς, Γέροντα, μπορῶ νὰ καθίσω ἐγώ.

- Ἀκριβῶς, παιδί μου, ἔτσι συμβαίνει καὶ μὲ τὴν ψυχή μας. Ὅταν ἔχουμε μέσα μας τὸν Χριστό μας, μπορεῖ νὰ ἔρθει ὁ ἀντίχριστος; Μπορεῖ νὰ μπεῖ καμιὰ ἄλλη ἀντίθετη ὕπαρξη μέσα στὴν ψυχή μας;

Γι’ αὐτὸ σήμερα, παιδί μου, δὲν ἔχουμε τὸν Χριστὸ μέσα μας καὶ γι’ αὐτὸ ἀνησυχοῦμε γιὰ τὸν ἀντίχριστο.

Ὅταν βάλουμε τὸν Χριστὸ μέσα μας, τὰ πάντα γίνονται Παράδεισος.

Ὁ Χριστὸς εἶναι τὸ πᾶν κι ἔτσι πάντοτε, παιδί μου, νὰ λὲς στοὺς ἀνθρώπους, καὶ τὸν ἀντίθετο δὲν τὸν φοβόμαστε...